Her millet ya büyük insanlar ya da aşağılık kişilikler doğurur. Halk kitlelerinin ruh haline bağlı olarak da onları başa getirir. Halkın değer gösterdiği bir şey var mıdır,yok mudur? Millet aklı,iradesi ve vicdanı daha iyiye mi gidiyor? Yoksa çürüyüp zehirleniyor mu? Veya utanç verici boş bir varlığa mı dönüşüyor?
Hayat tecrübelerimle şu yargıya vardım ki, başkalarıyla benim aramda korkunç bir uçurum var, anladım, elden geldiğince susmam gerek, elden geldiğince düşüncelerimi kendime saklamalıyım. Ve şimdi yazmaya karar vermişsem, bunun tek nedeni, kendimi gölgeme tanıtmak isteğidir.
Bana göre değildi bu dünya; bir avuç yüzsüz, dilenci, bilgiç, kabadayı, vicdansız, açgözlü içindi; onlar için kurulmuştu bu dünya. Yeryüzünün, gökyüzünün güçlülerine avuç açanlar, yaltaklanmasını bilenler için.
Kazalar çıkıştır;çıkıştır kazalar..Melek o çıkış zamanındaki sihrin içinde görülür ve o zaman hayat dediğimiz kargaşanın asıl anlamı gözlerimizin önünde belirir.
O zaman döneriz evimize..