Defalarca ölüp yeniden dirilmek.
Hava sıcaklığı öğlen 30 dereceyi buldu, klima desen o da lanet olası elektrik olmadan çalışmıyor, ölüm sessizliği adeta ortamın her yerinde, damlıyor ter damlaları tenimizden, ama çıt yok. Saatler biraz akşamı gösterdiğinde güneşin kanaması tükenmek üzere kızıllığını vuruyor karşımızda duran evlerin tepelerine.
İlk paragraftan sonra inanın ki
+beni affedebilecek misin?
- Ondan kolay ne var.. Bundan sonra yarasız beresiz sevmeyi becerebilirsem işte asıl o zaman kendimi affederim..
Beklemeli miydim? Bilmiyorum! "Hemen geliyorum" diyeli neredeyse üç saat olmuştu. Telefonu da kapalıydı. Kendi kendime mazeretler üretiyor iyi niyetli olmaya çalışıyordum. Denizin serin ve nemli havasi yuzume vururken icimde alevler daha da yükseliyordu. Bir martı gagasindaki gevreği dizlerime düşürdü.
İzmir'de soguk sayılabilecek bir mart sabahı. Ben oturmuş beni hiç yerine koyan birini saatlerdir bekliyordum. Ben 400 km yolu gelmistim o 5-10 km yi gelememisti. Son bir yarim saat daha sure verdim kendimce ona. Yarim saat daha bekleyecek sonra çekip gidecektim. Sonrası da herkes yolunaydı.
Nihayet o yarim saat de geçti. Hala ne ulaşabilmiş ne de haber almıştım. Onca birlikte geçen gunlerim hiç hayri yokmuş demek ki.
Tim iyi niyetlerim yıkılmıştı. Ortalığa okkalı bir küfür salladım. Bundan sonra evinin önüne düşse yolum çalmazdım kapısını. Becerebilirsem tüm anılarımızı da silecektim. Bir sürü isim vardı. Onunla mi uğraşacaktım? Kalktim gittim.
Kim mi? Asker arkadaşım.
Kimseye karşı yapmadığım her şeyi sana karşı yaptım,herkese karşı olan yıkılmaz duvarlarımı sana karşı yıktım.Kimsenin bana dokunmasına bile izin vermezken sana ben kendim dokunmak istedim.Kimseye karşı yıkmadığım gururumu senin için ayakalar altına aldım.Başkası yaparsa affetmeyeceğim şeyleri sen yapsan da affettim.Şimdi söyle bana ne oldu tüm bu yaptıklarım bir şeye değdi mi ? Nerdesin şuan yoksun çünkü yanında kalmamı imkansızlaştırdın.
Sadece paramparça olan kalbimle yaralarımı sarmaya çalışıyorum tabi ne kadar becerebilirsem :)
En beklenmedik anda beklediğim olucak sabretmeyi becerebilirsem.
Ben harbiden ben miyim? üzerime gelmeyin
Becerebilirsem ufalanıyorum
Insan büyüdükçe - kusura bakma - giderek kendine benziyor
Ben bir beni bulup içine girip saklanırsam, kim beni bulur?
Olduğum gibi, olduğum gibi, olduğum gibi bul
Ben her zaman ben miyim?
Cinayetler miyim?
Gebere gebere çoğalıyorum
“ben harbiden ben miyim? üzerime gelmeyin. becerebilirsem ufalanıyorum
insan büyüdükçe -kusura bakma- giderek kendine benziyor.”
Bülbülü Öldürmek..
Babam istediğim kadar ala karga vurabileceğimi söylemişti bana.. becerebilirsem tabi.
Ama bülbülü öldürmenin günah olduğunu unutmamalıydım
Neden?
Çünkü bülbüllerin tek işi bizi eğlendirmek için müzik yapmaktır da ondan
Bahçelere zarar vermezler
Mısır haznelerine yuva yapmazlar
Bize yorulmadan şarkı söylemek dışında hiçbir şey yapmazlar
BEKLEMELİ MİYDİM
Beklemeli miydim? Bilmiyorum! "Hemen geliyorum" diyeli neredeyse üç saat olmuştu. Telefonu da kapalıydı. Kendi kendime mazeretler üretiyor iyi niyetli olmaya çalışıyordum. Denizin serin ve nemli havası yüzüme vururken içimde alevler daha da yükseliyordu. Bir martı gagasındaki gevreği dizlerime düşürdü.
İzmir'de soğuk sayılabilecek bir mart sabahı. Ben oturmuş beni hiç yerine koyan birini saatlerdir bekliyordum. Ben 400 km yolu gelmiştim o 5-10 km yolu gelememişti. Son bir yarım saat daha süre verdim kendimce ona. Yarım saat daha bekleyecek sonra çekip gidecektim. Sonrası da herkes yolunaydı.
Nihayet o yarım saat de geçti. Hala ne ulaşabilmiş ne de haber almıştım. Onca birlikte geçen günlerin hiç hatırı yokmuş demek ki.
Tüm iyi niyetlerim yıkılmıştı. Ortalığa okkalı bir küfür salladım. Bundan sonra evinin önüne düşse yolum çalmazdım kapısını. Becerebilirsem tüm anılarımızı da silecektim. Bir sürü işim vardı. Onunla mı uğraşacaktım? Kalktım gittim. Kırk yıllık asker arkadaşım olsa ne yazar bu saatten sonra.