"..Kütlesi çok büyük bir yıldız, yakıtı bittiğinde ya da evrimini tamamladığında kendi çekim kuvvetine karşı koyamaz ve çevresindeki her şeyle beraber içine, kendi kalbine doğru çökmeye başlar. Yani, öyle ki; tonlarca, milyonlarca ton madde küçücük minnacık bir toplu iğne başından küçük bir alana, bir hacme hapsolur. Adeta yok olur. O karanlıkta zaman akmaz, durur. Zamanın akmadığı o gizemli karanlığa karadelik denir.
Gözlerin gibi.."