Bensiz Aynalar
Bensiz Aynalar
Yaşamın bütün dillerde unutulduğu bir gün olmalıydı. İçerden ve dışarıdan darmadağınık gelen sesler karşılığını bulamadan başka sözcüklere kıvrılıveriyordu. Her şeyi bildiğini düşünen çocuk yaşamaya ne kadar yakınsa, ben o kadar uzaktım işte. Sus şehrinde çanlar çalınıyordu. Yüksek irtifada duman duman ateşler yakılmış, yer altı
Kimim ben bu gece?
Ben bu vatanım. Bu Anadolu'da bir nokta parçasıyım.
Bu gece yoldan karşıya geçmeye çalışan 80 yaşındaki bir teyzeyim. Yirmilerimdeyken dimdik duran belim yer çekiminin etkisiyle 90 derece eğilmiş. İnsanlar yanımdan hızlı adımlarla geçerken, ömrün bana yaşatmışlıklarıyla kağnı gibi yürüyorum. 3 evladımdan tek bir tanesinin
Nevzat Çelik
Müebbet Türküsü
1
önce kol sonra sürgü sonra anahtar açılır kapı
itilirim sırtımdan ben ebedi kiracı kesilmiş hükmüm
önce sürgü sonra kol sonra anahtar kapanır kapı
bir ömür boyu diri diri içmek için gövdemi
dolanır bacaklarıma balçık gibi ağır bir karanlık
çırpınsam küçücük pencerede çifte çapraz parmaklık
üstünde yüzüme örtülür
Bak ona söyle! Onun güvendiği dalların aklını alırım, gece yatak odalarına gelirim. Ben de böyle bir delikanlıyım!