D.A.Ç
insan olmanın her zaman için kendinden başka bir şeye, ya da bir insana-gerçekleştirilecek bir anlama, karşılaşılacak bir insana, hizmet edilecek bir davaya, ya da sevilecek bir insana- yönelmek olduğu yolundaki antik ant- ropolojik gerçeğini anlıyorum İnsan, sadece varoluşundaki bu kendini aşmayı gerçekleştirdiği zaman gerçekten insan, ya da
Sormasammı acaba?!
Ben unutmak istiyorum lan
Her gün ne zaman
Unutucağim diye soruyorum
Ben kendime
Her sorduğum zaman da
Her şeyi yeniden hatirliyorum
Ben.
Unutmak kelimesi undan çıkmış. Bildiğimiz un yani, hamur işi öyleymiş. Unutmak için un ufak etmek gerekiyormuş. Birini bütün olarak unutamazmışsın zaten, öyle pat diye unutamazmış. Öyle yavaş yavaş gidermiş. Yavaş yavaş unuturmuşsun. Gözleri, kaşı, burnu ile kulağı, sesini yavaş yavaş. Unuttuğun zaman da o kişi olmazmış. Hatırlamazmış sonra unuttuğunu unuturmuş. Ben unutmak istiyorum lan.
Her gün ne zaman unutacam diye soruyorum kendime, her sorduğum zaman da her şeyi yeniden hatırlıyorum ben, daha net. Unutamıyorum ben.
Yeter Artık;
""Ben unutmak istiyorum lan,
Her gün ne zaman unutacağım diye soruyorum ben kendime.
Her sorduğum zaman da, her şeyi yeniden hatırlıyorum.
Daha net..!!
Ben unutmak istiyorum lan...""
Çok sigara içerdin, içme derdim sana, neden içtiğini bilmeden. Şimdi bende içiyorum paket paket. Yazın, kışın karda ellerim donana dek. Güneşin altında ellerim terleyene dek. Her yerim tütün kokana dek. İçiyorum çünkü senden kalan son şey bu. Senin bana kattığın tek şey bu. Her gün senin kokunu çekmek yerine, sigara dumanını çekiyorum içime. Bazen