D.A.Ç
insan olmanın her zaman için kendinden başka bir şeye, ya da bir insana-gerçekleştirilecek bir anlama, karşılaşılacak bir insana, hizmet edilecek bir davaya, ya da sevilecek bir insana- yönelmek olduğu yolundaki antik ant- ropolojik gerçeğini anlıyorum İnsan, sadece varoluşundaki bu kendini aşmayı gerçekleştirdiği zaman gerçekten insan, ya da
Sormasammı acaba?!
Ben unutmak istiyorum lan
Her gün ne zaman
Unutucağim diye soruyorum
Ben kendime
Her sorduğum zaman da
Her şeyi yeniden hatirliyorum
Ben.
Unutmak kelimesi undan çıkmış. Bildiğimiz un yani, hamur işi öyleymiş. Unutmak için un ufak etmek gerekiyormuş. Birini bütün olarak unutamazmışsın zaten, öyle pat diye unutamazmış. Öyle yavaş yavaş gidermiş. Yavaş yavaş unuturmuşsun. Gözleri, kaşı, burnu ile kulağı, sesini yavaş yavaş. Unuttuğun zaman da o kişi olmazmış. Hatırlamazmış sonra unuttuğunu unuturmuş. Ben unutmak istiyorum lan.
Her gün ne zaman unutacam diye soruyorum kendime, her sorduğum zaman da her şeyi yeniden hatırlıyorum ben, daha net. Unutamıyorum ben.
