..
Bir papatyanın "olmaz" yaprağına düştüm.
Ben sustuysam söz de sussun.
Olmadı...
Beni gel ,beni bul , beni al,
İstediğin yerde uyut bendeki hatırayı,
istedim.
Birhan Keskin
Yalan değil, ameliyatta seni bekledim, gelmesen bile beni önemsediğini hissedeceğim tek bir mesajı, olmadı. O gün içimde çok büyük bir deprem oldu. Tüm dünyam alt üst oldu. Anladım ki, sen benim yanımda durmazsın, ben sana yük oluyorum, öyle hissediyorsun. Ben de bıraktım seni beklemeyi, senden beklentiler içine girmeyi, seni serbest bıraktım. Hâlâ aptallıklarım tutuyor, aptalca ümitler beliriyor içimde bazen. Fark edince hemen çözüyorum bağlarını, başkalarına umut olsunlar diye.
dünyaya kendimden bir şeyler veremiyordum. Kendimi kendime saklıyordum. Bu duruma kimse daha fazla dayanamazdı. Kendime acımak istedim. Mutlak bir ümitsizliğe düşmek istedim. Belki tam düştükten sonra çıkmak kolay olurdu. Fakat, bütün bu düşündüklerimin, kelimelerden ibaret olduğunu biliyordum. Hayır, ben adam olmazdım. Gerçek bir acı duyduğumdan bile kuşkum vardı. Ben ucuz bir romandım. Kelimeler bile yanyana gelerek beni tanımlamak istemezlerdi. Ne olurdu benim de kelimelerim olsaydı? Bana ait bir cümle, bir düşünce olsaydı. Binlerce yıldır söylenen milyonlarca sözden hiç olmazsa biri, beni içine alsaydı! Çok insan için söylendi ama, sana da uygulanabilir denilseydi. Kendime gerçekten acıyabilseydim, gerçekten ümitsiz olsaydım. Sonra yavaş yavaş, adım adım doğrulurdum. Başımdan geçenleri ilk gününden başlayarak yeniden düşündüm uzun süre.
Geç kalmıştım.
Burada paslanıp gidiyordum; hafızam paslanmaya başlamıştı bile.
Rüzgar tarasın saçlarımı
Yağmur yıkasın
Güneş ısınsın
Toprak bağrına bassın
Deniz uyutsun
Öksüz kaldı demesin hayat
Beni de büyütsün.
Gözlerim yaşlanır sen yine de gitme
Sözlerin taşlanır sen yine de söyle
Ellerin göğsümde, yak beni yakabildiğin yere
Ama ben her an gidebilirim.
Yaşam beni totemlere inanmaya itiyor. Ama her durumda gerçeklikte kalmaya çalışmalıyım. Gerçeklerle yaşamak kolay ve de tektir.
"Seni de beni de yormuş bu dünya güzel kız
Hayallerimizde olduğu gibi.."🎶🎵🫧
open.spotify.com/track/1UiQtJu62...
Daha dün vazgeçmiş gibiydim. Beni bugün de ayakta tutacak kadar güvenin neden hala?
Yalnızlık Paylaşılmaz
Yalnızlık, yaşamda bir an,
Hep yeniden başlayan..
Dışından anlaşılmaz.
Ya da kocaman bir yalan,
Kovdukça kovalayan..
Paylaşılmaz.
Bir düşün'de beni sana ayıran
Yalnızlık paylaşılmaz
Paylaşılsa yalnızlık olmaz.
Özdemir Asaf
Bir de A. Hanım ile oturup bi konuşabilmenin hayali bile mesela beni çok duygulandırıyor. Ha otursak konuşabilir miyim kendimden bahsedebilir miyim emin değilim ama beni anlamasını tanımasını çok isterdim. Çünkü neden bilmiyorum içimde ona karşı görmeyeli kaç ay olmuş bi sevgi ve ihtiyaç var. Sanki öz ablammış da görüşemiyormuşum yasakmış gibi. O kısa telefon konuşmasında bile öyle hissettim, sanki o da öyle hissetti de hızlıca mevzuyu bitirip kapattık
Yakamoz& Papatya -9
Papatya Yakamoz'un yazdıklarından çok etkilenmişti. Bu nasıl sevmek böyle, Yarabbi, diyordu kendi kendine. Normal bir insan hiç böylesine bir yorumlama yapabilir miydi? Hoş, Yakamoz'a bunları yazdıran yegane güç, yegane ilham kendisinin de belirttiği üzere Aşktı. Zaten öyle değil midir, şiirden en çok nefret edenlerimiz bir kere
Kelimeleri bu kadar ustaca kullanması beni hem cok cezbediyor hem de kalbimi acıtıyordu...
"Bütün bunlar için yüz yüze diyordum
Gerçeği gözlerimden gör, anla diye
Beni gördüğünde okuyacaktın
Her şey açıklığa kavuşacaktı
O zaman anlayacaktın dürüstlüğümü
Sana olan derin sevgimi görecektin
Hiçbir şüpheye yer kalmayacaktı
Seni hiçbir şeye zorlamayacaktım
Sadece kendin bizzat gör istemiştim
Fakat sen tanıdığım, bildiğim, yürekten sevdiğim sen
Bana neler söyledin öyle
Kendimden, aklımdan, gerçeklik algımdan şüphelendim
İnanılmaz üzüldüm, gerçekten hala da yoğun bir şekilde acı çekiyorum
Buna rağmen seni sevmeye devam ettim, hala da çok seviyorum
Ve hatta bütün bir kırgınlığıma rağmen seni anlamaya çalışıyorum
Sana hak veriyorum, seni sevmeye yine devam ediyorum
Benim hüznüm de neşem de gene sen oluyorsun
Öyle işte, bir iç dökme merasimi gibi oldu bu böyle...."
(Jack Brighty'den)
Sabah Olursa
Bu memlekette de bir gün sabah olursa, Haluk,
Eğer bu memleketin sislenen alın yazısı
Dirençli, dinç bir elin güçlü, canlılık verici
Dokunmasındaki titremle silkinip, şu donuk,
Şu paslanan yüzü halkın biraz gülerse... - O gün
Ben ölmemiş bile olsam, hayata pek ölgün,
Pek az ilişkim olur kuşkusuz; - o gün benden
Ümid 
Tevfik Fikret i kes; beni kötrüm ve boş muhitimde
Bütün acımla unut; çünkü kör, topal, tükenik
Bakışlarım seni geçmişte görmek ister; sen
Bütün etin, kemiğin, kimliğinle yarısın:
Ve şarkılar gibi hep hep kulaklarımda sesin...
Evet, sabah olacaktır, sabah olursa, geceler
Geçer, kıyamete dek sürmez; en sonunda bu gök
Bu mavi gök size bir gün acır; usanma sakın.
Hayata neş'e güneştir, usanç içinde kişi
Çürür bizim gibi... Siz, ey yarın uzaylıların
Küçük güneşleri, artık birer birer uyanın!
Tükenmez özlemi vardır ufukların ışığa,
Işık, ışık... Bugünün işte ruhu, özlemi bu;
Silin bulutları, silkin o korku gölgesini,
Koşun ışıklar içinden o kutlu kurtuluşa.
Ümidimiz bu; ölürsek de biz, yaşar mutlak
Vatan sizinle şu zindan karanlığından uzak!