Nietzsche der ki: “Beni öldürmeyen şey güçlendirir”. Madem ki hala hayattasınız, çektiğiniz acı zamanla bilgiye ve güce dönüşecektir.
Diyalektik *
_Spinoza: Anlamak, sevmenin başlangıcıdır.
_Leonardo da Vinci: Anlamadığın bir şeyi, ne sever ne de nefret edersin.
_Marki de Sade: İnsanın anlamadığı ve bilmediği bir şeyden hoşlanmaması kadar doğal bir şey olamaz.
_Gazali: Bir şeyi sevecek ya da düşman olacaksan, onu bilmen gerekir.
_Freud: Sevmek için anlamaya gerek yok çünkü insan duygusal
BİR İÇ HESAPLAŞMANIN DÜNYAYA YAYILIŞINA DAİR ÖN SÖZÜN ÖN SÖZÜ
Eleştirilmek, güzel... Peki, ya tüm felsefe geleneğine başkaldıran birisini eleştirmek daha güzel olsa gerek herhalde...
Tüm hayat hikayemde Nietzsche’nin o meşhur sözünden izler var. Beni öldürmeyen acı güçlendirir diyor Nietzsche. Bu söz kadar beni hiçbir şey endişelendirmedi. Basit tüm tartışmalardan çıkmak şart! Dünyaya bakış açımızı değiştirmeliyiz. Nietzsche ne “sadece” bir hasta, ne "sadece" bir üfürükçü ne de "sadece" bir sosyalizm düşmanı… Elbette bunlar da söz konusu ama ben bu klasik gelenek tartışmalardan bunaldığımı belirtmeliyim.
Şunu asla ve asla unutmayın, bir gün ben ölebilirim felsefemi tamamlayamadan… Artık bazı izler bırakmanın şart olduğun düşünüyorum bu nedenle de… Çünkü ölümün nereden ve nasıl geleceğini bilemeyiz! Elbette başladığım yerde hayatın gerçeğine yenik düşerek varlığımı yitirmek üzücü olur, ama artık olasılıkları düşünmem şart!
En başta bir Nietzsche'ci olmadığımı açıklamalıyım. Eğer bir Nietzsche'ci olsaydım bunların hiçbirini yazamayacaktım, ne üzücü!
Son olarak başlamadan eğer o da buralarda bir yerdeyse, bu tartışmaya dahil olduğu ve olacağı için teşekkür etmeliyim. Değilse de yapacak bir şey yok.
