BENVOLIO:Beni dinle ,onu düşünmeyi bırak.
ROMEO:Ah,düşünmeyi nasıl unutacağımı öğret bana!
BENVOLIO: Gözlerine özgürlük tanıyarak.Başka güzelliklere bak.
ROMEO:Bu sadece onun güzelliğini daha da ortaya çıkarır.
ROMEO :üzgün olduğunda saatler ne kadar uzuyor.
BENVOLIO:Hangi üzüntü uzatıyor Romeo'nun saatlerini?
ROMEO:saatleri kısaltacak şeye sahip olmayışım.
BENVOLIO:Aşka mı düştün?
ROMEO:Dışında kaldım.
BENVOLIO:Aşkın mı?
ROMEO:O aşık olduğum yüzün dışında kaldım.
BENVOLIO: Oh, görünürde öylesine sevimli olan aşkın tecrübede bu kadar sert olması çok üzücü!
ROMEO:Yazık , aşkın kör olması gerekirken yine de yolu istediği gibi görebilmesi çok üzücü!
ROMEO: Kederli saatler amma da uzun geliyor insana...
BENVOLIO: ...Nedir Romeo'nun saatlerini uzatan keder?
ROMEO: Onları kısaltacak şeyin bende bulunmaması.
Benvolio;
-Beni dinle de, unut onu düşünmeyi.
Romeo;
-Ah, öğret bana nasıl unutulur düşünmek.
Benvolio;
-Özgür kılarak gözlerini: Başka güzellere bak.
Romeo;
-O zaman güzelliği daha çok çıkar ortaya.