livanelinin yazış tarzını çok beğendim bu kitapta. ara ara çok güldüğüm yerler oldu. “kız bayıla bayıla yemiş, ben de bir tadına bakar mıymışım acaba?” yazış tarzı içimi ısıttı, samimi geldi. bir günde 184 e geldim, aslında çok bir olay olmadı ama beni içine çekmeyi başardı, okurken saatlerin içinde kayboldum. ahmetin kardeşinin (mehmet) hikayesi
