Betüş
@betullolmus
Kitap okumayan bir kimsenin, okuma bilmeyene karşı bir üstünlüğü yoktur.
Paramedik
Bilim üniversitesi
İstanbul
29 Kasım
23 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Mona Roza’ya yazdığı veda mektubunu şöyle bitiriyor Sezai Karakoç: “beni çıkardığında anlamın bozulmuyorsa, bundan böyle ayrı yazılalım.”
Betüş tekrar paylaştı.
Lise sondaydım..
Felsefe hocası derse girdi, "arkadaşlar bana pisliğin tarifini yapar mısınız?"
dedi. Birer birer cevap verdik ama hoca hiçbirimizin cevabını doğru kabul etmedi.
"O zaman siz yapın tarifini hocam." dedik..
Hoca ayağa kalktı ve;
"Pislik bulunmaması gereken yerde bulunan şey veya kişidir." Diye bir tarif yaptı...
"Nasıl yani?" dedik
"Çok kolay arkadaşlar."dedi..
"Örneğin annenizin saçını öper ve koklarsınız. Ama o saçın bir tek telini dahi yemek tabağınızda görseniz iğrenirsiniz ve o saç pislik olur."
Yine tabağınızdaki yemeğinizi yağına ekmek banarak yersiniz ama o yağın bir damlası bile elbisenizin üzerine damlarsa o yağ artık pis olur."
"Ve bir kimse bulunmaması gereken bir makamda bulunuyorsa eğer, unutmayın ki o da bir pisliktir."
#Alıntı
Okur Takip Önerileri
-bitse ne olur,
bitmese ne? -
Sayfa 58Kitabı okudu
"Müzeyyen, " dedim, içimden, "niye yaptın bunu?"
Sayfa 52Kitabı okudu
Zaten bu hayatta, her zaman bir şeyler eksikti. Ya da bana öyle gelirdi.
Sayfa 45Kitabı okudu
Bizim de buralarda kadınlarımız, icabında, ayıp, yasak, günah üçgeninde sıkıştırılmış vaziyetteydiler ama, Müzeyyen bu üçgeni yırtmış, yırtarken kendi kendine bir şeytan üçgeni yaratmış.
Sayfa 42Kitabı okudu
"Müzeyyen," dedim, "sende hicran yarasından derin yara mı var?"
Sayfa 37Kitabı okudu
Böyle olmasını istemezdim ama hep olurdu. Dünyanın bütün Kızılderilileri yenilir, Spartacus kaybeder, gün batarken sararır, kuşlar döner, Sadri Alışık denilen hergele, her filminde ağlardı. O ağladıkça ben de ağlardım. Nedenimi bilmez ağlardım. Ağladıkça Sadri’ye kıl kapar gıcık olurdum. Üçüncü şahıs olarak kalışına, hep gidici kadınları sevişine, bu gidiciliklerin bir mecburiyet gibi duruşuna, Sadri’nin bu mecburiyetlere, giden kişinin özgürlüğü olarak bakıp, ona ihanet etmemek için kendine ihanet edişine...
Sayfa 19Kitabı okudu
Hikayeye göre adam, kadını çok seviyor, sevdikçe ruhu büyüyor, ruh eve sığmıyor...
Sayfa 18Kitabı okudu
Bir şeyin gerçekte öyle mi olduğu yoksa bana mı öyle geldiği konusu ger zaman kafamı karıştırırdı.
Sayfa 15Kitabı okudu
Arsızdım. Dağıtmazsam, toparlayamazdım.
Sayfa 12Kitabı okudu
Film bitmiş de, herkes salondan çıkarken, aklı son sahneye takılı kalmış, koltuğuna çakılı adam ruhuyla baktım.
Sayfa 10Kitabı okudu
Tütünümü, anahtarımı aldım, evden tam çıkıyorum, bir şeyin eksik olduğunu, eksik olanın ruhum olduğunu fark ettim. Önemsemedim.
Sayfa 7Kitabı okudu