Hiç öfke duymuyormuş! Biri onu incitir diye mi korkuyor acaba? Bu yüzden mi kendi olmaya cesaret edemiyor? Neden sadece küçük mutlulukları arzuluyor? Buna da erdem diyor üstelik. Bunun gerçek adı korkaklıktır!
Sessizlik oldu. Akşamın karanlığı odaya çöktü. Gümüş ayaklarıyla, sessiz gölgeler bahçeden içeriye süzülmeye başladı. Yorgun düşen renkler solup gitti.
Kalmak, sinsi bir kaderin, sahibinin eline tutuşturduğu intihar silahı gibidir; aciziyyetin doruklara ulaştığı, bir hiçlik hali. Rüyasında koşan bir kötürümün uyanışı kadar ağır ve kaçışı imkansızdır.