Sevgili okur ;
Kendimiz, şahsımız, öz benliğimiz ya da çok daha genel kast edilerek edilmiş çok sıradan sayılabilecek birkaç temenni bile çok yanlış anlaşılabiliyormuş, bunu çok acı bir şekilde tecrübe ettim.
Monologlardan sıkılma hali; diyalogların en kötü şeklinin bile olma olasılığının bir monologdan çok daha iyi olabileceğini anlatan, aslında çok derin bir ÖZLEM ifadesi idi.😔
Hele ki büyüklenmek, böbürlenmek ya da karşısındaki insanı veya insanları küçük görmek çok acınası bir davranış olduğu kadar, böyle bir algıya yol açmak ve aslında olmadığınız bir şey ile yargılanmak ve hüküm giymek de çok acıklı bir durum değil mi?
Buna sebep olduğum için gerçekten çok üzgünüm, hem böyle bir algıya yol açmış olmak hem de bu algı sonucunda böyle bir yargı ile karşı karşıya kalmak, en acı yanı da bu olsa gerek zaten.
Hayır; asla sizi yargılamıyorum, suçlamıyorum, tüm sitemim kendime, sadece bilin istedim.
Sizce "Sevenin gönlünde umut olmasa" diyen bir insan muhabbet beslediği insana karşı öyle cümleler edebilir mi, böyle bir şey mümkün olabilir mi hiç?
Sizi böyle anlamsız ve acımasız bir düşünce hali içine soktuğum için bir kez daha çok üzgün olduğumu belirtir, sizden tüm samimiyetim ile özür dilerim.
Saygılarımla...
Oy ben ölem 😔😔😔