Dar Zamanlar üçlemesinin ilk kitabı. İlk sayfaları çevirirken bazen bunalmıyorsunuz değil. Konunun ne olduğunu, nereye bağlanacağını düşünüyorsunuz. Fakat sayfalar ilerledikçe elinizden bırakamayacağınız bir hâlin içine giriyorsunuz.
Kitaptan her başımı kaldırdığımda Aysel yanıbaşımdaymış gibi hissettim. O denli içine çekti kurgu beni. Derken buruk bir gülümsemeyle bitirdim kitabı.
Kurgunun, kurulan cümlelerin canımı sıkan yerleri de oldu fakat yeni Batılılaşmaya başlayan bir Türkiye'nin gerçeklerinden öte değillerdi.
Bir öğretmen olarak en çok dikkatimi çeken sözlerle noktalamak istiyorum alıntımı: Bir gün öğretmen de ölür. Ama ardından binlerce ve binlerce kişide yaşar o. Bir alev, sönmez bir ateş gibi ilim meşalesini nesilden nesile devreder.
