AFŞIN'IN VEDAI
Elimdeki kısa notu okurken yüreğim daralıyordu. Atsız, bana yazmış ve küçük odadaki masanın üzerine bırakmıştı. Kendisi evde yoktu. O anda, Ankara'ya koşan sabah ekspresinin bir kompartımanında olmalıydı. Küçük kâğıdın üzerindeki yazı, her zamanki gibi «Azizim Altan»> diye başlıyordu. Önceden kararlaştırdığımız halde
Bir bekleyiş ki ömür boyu sürecek gibi..
Ve artık bir şey bırakamıyorsun
bekleyişlerden başka kendine
