"Bir bilgeden okumuştum çok önceden: Siz bu hayatta iyi başlayıp kötü bitmeyen bir şey gördünüz mü? diyordu... İnanmamış, yırtıp atmıştım o kitabı. Meğer ne haklıymış.Bu hayatta iyi başlayıp kötü bitmeyen hiçbir şey yokmuş... "
Şu anektod çok meşhurdur; “Aynı sirkeyi tadan üç bilgeden Konfüçyüsçü olan sirkeyi ekşi, Budist olan acı, Taocu olan ise tatlı olarak tanımlamıştır.” Bu anektod bu üç dini felsefenin hayata nasıl baktıklarının özetidir. ‘Konfüçyüs’ toplumda gördüğü ahlaki yozlaşmadan dolayı hayatı ekşi bulur ve kurallarla bu yozlaşmayı düzeltmeyi hedefler. ‘Buda’ hayatın özünü acı çekmek olarak görür ve acı çekmeye sebep olan arzu ve isteklerimizi sönümlendirmenin yolunu gösterir. ‘Lao Tzu’ ise doğa ile uyumlu bir yaşamın insanı mutlu edeceğini söyler.
Okumadan beğenmeyin...
Ben dünyayı kirletiyorum albayım. Hiç olmazsa kimseye belli etmeden bekleyebilsem burada. Kendimi gizleyebilsem. Yakamı kaldırayım da beni tanımasınlar. Acaba ölürsem çok üzülür mü albayım? O zaman koşup bana gelir mi dersiniz? Siz çok ağlarsınız biliyorum, albayım. Fakat sizi hiç ağlarken görmedim, biliyor musunuz? Ben öldükten sonra sizi
Legolas
Elfler iyice düşünmeden nasihat vermez pek; çünkü nasihat, bir bilgeden bir bilgeye verilecek olsa dahi tehlikeli bir armağandır ve her yol kötüye çıkabilir.
Sadî Gülistan’da hikâye eder ki, bir padişahın acemi bir hizmetçisi vardı. Günün birinde padişah ve hizmetçisi gemiyle yolculuğa çıktılar. Ancak daha önce gemiye binmeyen hizmetçiyi bir korku sardı. Gemi limandan ayrılır ayrılmaz hizmetçi korkudan titremeye başladı. Ne diller döktüler, ama hizmetçiyi bir türlü sakinleştiremediler.
Bir bilgeden okumuştum çok önceden: Siz bu hayatta iyi başlayıp kötü bitmeyen bir şey gördünüz mü, diyordu... İnanmamış, yırtıp atmıştım o kitabı. Meğer ne haklıymış.
Cezmi Ersöz