Yaşlı Adam ve Otomobil
Bu öykü gerçek olmayabilir. Ancak yalnızca gerçek öyküler dikkate değer değildir. Gerçek olmayanın nasıl aktarıldığı da çok önemlidir.
Ve bir de şunu iyi belleyin, can çekişenlerden güzellik beklenmez.
Boş Sayfa adlı öyküden
*Bu “boş sayfalar” ya var olmayan şeylerden söz etmektedir ya da var olan ama yazarın üzerine söyleyecek sözü olmayan şeylerden…
Göze çarpmaktan hiç hoşlanmazdı. Otobüslerde mutlaka cam kenarına oturur, kafasını da cama çevirirdi. Aldığı ayakkabılar ayağını sıksa bile, gidip değiştirmeye cesaret edemezdi.
Her birimizin bildiği başkadır bu hayatta ve kimse kimsenin boşluğunu dolduramaz.
Yaşam güzeldi ve o kadar özgürdü ki, adeta dünyanın sonu gelmişti.
‘Selten kommt etwas Besseres nach…’
Güzel şeyler nadiren gerçekleşir.
Benim idealim, her zaman hücre yalnızlığı ve kendime odaklanabilmekti. Ne yazık ki hiçbir zaman istediğim gibi yaşayamadım. Daima başka meşguliyetlerim çıktı: Seyahatler, aşklar, devrimler, savaşa gitmek, savaştan dönmek... Durmadan yeni hayata başlıyor, sonra oturup bu yeniden başlamaları kaleme alıyordum.
Beklemek canına tak etti. İşte o an sol elinin baş parmağını sağ avucunun içine aldı, sert bir hamleyle çekip kopardı.
Yalnızca ilgi odağı olduğunuzda mutlu oluyorsunuz değil mi?
Ölümün en yakın akrabası sessizliktir.
Git de yumurta ol evladım," derdi annem. "Yumurta için doğum ve ölüm birdir. Kırılgan bir kabuğun içinde akıp gider zaman."
Kimse kimsenin boşluğunu dolduramaz.