Canım Öğretmenime,
Nereden başlasam bilemiyorum. Ansızın geldi bize veda edişinin haberi... Arkadaşım bana yine başka bir öğretmenimin paylaştığı hikayeyi attı. Şöyle yazıyordu: "Canım arkadaşım, can dostum boşanma aşamasındaki eşi tarafından katledildi!" Kanım dondu. Sonra arkadaşıma "O fotoğraftaki Saadet hoca değil mi?" dedim. Arkadaşım
Allah der ki Kimi benden çok seversen onu senden alırım
Ve ekler: "Onsuz yaşayamam" deme, seni onsuz da yaşatırım
Ve mevsim geçer, gölge veren ağaçların dalları kurur, sabır taşar
Canından saydığın yar bile bir gün el olur, aklın şaşar
Dostun düşmana dönüşür, düşman kalkar dost olur, öyle garip bir dünya
Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur
Düşmem dersin düşersin, şaşmam dersin şaşarsın
En garibi de budur ya öldüm der durur, yine de yaşarsın
Olmadı
Söz verdim kendime unutmak için
Bambaşka bir hayat kurdum, oImadı
O sessiz vedanın, o garip göçün
Sebebini hayra yordum, oImadı
Dedim, oIsun, bu da dünya haIIarı
Tanrı ayrıIıkIa sınar kuIIarı
EIIerinIe diktiğin o güIIeri
"Ne içindeyim zamanın,
Ne de büsbütün dışında;
Yekpare, geniş bir anın
Parçalanmaz akışında.
Bir garip rüya rengiyle
Uyuşmuş gibi her şekil,
Rüzgarda uçan tüy bile
Benim kadar hafif değil.
Başım sükutu öğüten
Uçsuz bucaksız değirmen;
İçim muradına ermiş
Abasız, postsuz bir derviş.
Kökü bende bir sarmaşık
Olmuş dünya sezmekteyim,
Mavi, masmavi bir ışık
Ortasında yüzmekteyim."
Yazarken
Düşünüyor insan yazarken- gerçekten bunları benden başka okuyacak kimse var mı diye. Yani laedri olarak gönderebilirim tabii ki her daim dünyaya, ama benim altımda benimle alay etmeden okuyacak, benim yazdığımı bilecek... İşte burada duraksıyor insan. Etrafta başkaları da varken yazmak çok garip değil mi? Sanat sanat içinse yazmak da benim için
İnsan
Dünyanın Kaç perdesi Var?
Kaç perde De Kaç Gölge?
Kaç Gölge De Kaç Can?
Kaç Can Da Kaç his Var Bilirmisin?
Bir Perdesinde Maddi'yi Gördüm
Bir Perdesinde Manayı
Bir Perdesinde İnsanı
Bir Perdesinde Mahlukat
Bir Perdesinde Sırlarla Çevrili
Bir Perdesinde İfritten Sualler
Perdeler İç İçe Manalar hisler İçece
Bu Kıpırdayan Gölgeler
Elagözlüm Ölüme Dair Konuşmalar/5
İşte ben hep böyle garip mahzun,
Bir şey beklermişçesine yaşıyorum.
Bazan öyle günlerim oluyor ki, Elâgözlüm,
Ne oldu, nasıl bitti şaşıyorum..
Bazı bilmem, gün nasıl başladığında,
Kayıp kayıp gidiyor dünya bıkkın bakışlarımdan.
Yaşıyorum, yaşıyorum da bitmiyor,
Bir tutam sakız oluyor ağzımda zaman..
Yaşamak ne kadar çekilmez gelse de ara
Faik Baysal
Muharrem Dayanç:
"Türk edebiyatında en çok ilgimi çeken bahislerden biri “yazarlar ve anneleri”dir. Konu bu kadar genel değil elbette bahsi biraz daha daraltarak söylemek gerekirse “küçük (hatta çocuk) yaşta annesini kaybeden yazarlar”dır. Başlangıçta Tevfik Fikret (12), Ahmet Hâşim (7), Yahya Kemal (13), Ahmet Hamdi Tanpınar (14), Ziya Osman Saba
Mağlup mu desem mahçup mu ? Ama ikisi de değil Ben garip,sen güzel Dünya umutlu Öyle bir tuhafım bu akşamüstü..
"Dedim: 'Bu dünya ne garip bir hândır.' Dedi: 'Sabret, herşey imtihandır.' Dedim: 'Hafız bu nasıl bir yüktür.' Dedi: 'Korkma, Allah büyüktür."
Seni tekrar yazabilecek kadar gücüm yok, vedama hoşgeldin
Hiç sevmediğimi düşünürdün her zaman bu yüzden mi boşverdin?
Sana verecek bir kalbim kalmadı, üzgünüm ellerim boş geldim
Herkes sağ çıkabilmiş bu bataklıktan, geriye bi' ben kaldım
Bir tek seninle konuşamadım ama bütün kağıtlara dert yandım
Aramıza ördüğün şu duvarlardan çiçekler açıyor görmen gerek
Sana anlatacak çok şeyim var ama her şeyden önce dönmen gerek
Dünya sandığın kadar masum değil, masallarda adil kazanır
Seni sensizken çok anlattım ama eğer gelirsen tarih yazarım
Aynı filmi tekrâr izlemeyecektim kalbime söz dinletemedim
Benim hayallerim çok kırıldı gel, ömrümüz de yalan olsun
Zarar vermişiz sevgimize, seni kendimden bile kıskanmışım
Yazdıklarım hiç geri getirmemiş, nefret etmişim hırslanmışım
Mayıs ayının yağmurları yağıyor, yine kendi başıma ıslanmışım
İçimde herkesten karanlığım, uzaklaş gökyüzü hep mi siyahtan?
Yeterki ahirette karşıma çık geçtiyse hakkım haram olsun
Yıllar çok şeyi değiştirebilir yazdıkların da silinebilirmiş
Bazen kalmayı çok istesen bile yüzüne bakmadan gidilebilirmiş
İnsanı aşk değil gurur yakarmış, ne garip ben gururu yaktım
İnan ki olmayışın bile sorun değil, ben seni sensizken sevdim
Eskisinden de hareketliyim ama mevzu sen olunca duruldum artık
Belki de son kez yazıyorum artık, sana bahsedemem yorulduğumdan
Güzel seven bütün insanlar yine yanlış kalplere kanacaklar...
Annem İçin
Öldükten beş gün sonra geldin rüyama. Babaeski’deki eski evin oradasın. Hayır gelin çıktığın ev değil, diğeri. Biz çocukken her yazları kardeşlerinle, kuzenlerimle bir araya geldiğimiz eski mezarlığın oradaki ev. Evin bahçesine çiçekler ekilmiş. 20 li yaşlarındasın. Sanırım hiç evlenmemişsin. Bahçedeki çiçekleri suluyorsun. Çok mutlusun. O kadar
Ne garip bir yol bu dünya. Huzura yürümek isterken hüzüne takılmış gidiyoruz.🕊️