“Yapayalnız ölüp gideceğim, yapayalnız… Çünkü diğerleri için çoktan öldüm.Tanrım… asla böyle yalnız ölmek istemezdim…”
Kader daima, dışarıdan ruha temas etmeden çok önce zihinde ve bedende hüküm sürmeye başlar.
Sayfa 9Kitabı okudu
Bir şey bitiyordu. Neydi bu? Yaşlı adam durmadan kendi içine kulak kabartıyordu. Ve yavaş yavaş kalbi çökmeye başladı.
Sayfa 37Kitabı okudu
Silah daima fiziksel olarak zayıf insanı kendinden daha emin kılar.
Sayfa 24Kitabı okudu
Ölmüş kalbini artık hiçbir şey incitemezdi...
'Zevk-ü sefa bizim gibilere göre değildir, biz sırtımızdaki yükü mezara kadar taşırız...'
Bir kalbi temelinden sarsmak için kader her zaman sillesini vurmaya, sertçe müdahale gücüne gerek duymaz;aksine, asıl sudan sebeplerden yıkım üretmek onun zapt edilemez yaratma hevesini kamçılar.
İçinde bir yer kilitliydi, oraya ulaşılamıyordu, girişe duvar örülmüştü.
Sayfa 45 - Can YayınlarıKitabı okudu
-hiç- bir şey, hiçbir şey, geriye hiçbir şey kalmamıştı. Artık hiçbir şey ona eziyet etmiyor, şişmiyor ve ağrımıyordu: İçi , yanıp kül olmuş bir ağacın oyuğu gibi bomboş ve simsiyahtı.
Sayfa 39 - Can YayınlarıKitabı okudu
Beni hiç düşünmeyeni ben niye düşüneyim?
Sayfa 37 - Can YayınlarıKitabı okudu
Onlar artık beni anlamıyorlar, ben de onları...İnsan bir başına kalıveriyor; daha önce hiç böyle hissetmemiştim.
Sayfa 36 - Can YayınlarıKitabı okudu
Düşünmemeliydi, düşünmemeliydi!
Sayfa 36 - Can YayınlarıKitabı okudu
Tanrım, Tanrım, hiç bu kadar yalnız kalmamıştım...
Sayfa 36 - Can YayınlarıKitabı okudu
Ama zaten ben ne zaman, ne zaman yaşadım?.. Ne zaman kendim için, sadece kendim için yaşadım?..
Sayfa 35 - Can YayınlarıKitabı okudu
Silah daima fiziksel olarak zayıf insanı kendinden daha emin kılar.
Sayfa 24 - Can YayınlarıKitabı okudu