yorgun rüzgar esiyor tozuyor bir masum mor menekşe ağlıyor mu ne
Soğuk Mevsimin Başlangıcına İnanalım
ve bu benim
yani bir yalnız kadın
ve soğuk bir mevsimin eşiğinde
belirsizliğini anlamanın başlangıcında, tüm yeryüzü varlığının
yalın ve kederli umutsuzluğunu, gökyüzünün
güçsüzlüğünü, bu betona kesmiş ellerin
akıp gitti zaman
gitti zaman ve saat tam dört kez çaldı
dört kez çaldı
aralık ayının yirmisi bugün
ve artık mevsimlerin gizini
Kalas
Nasılda ürkütücü nasılda kaba saba
Gönül penceresine konan bir beyaz güvercin
Kanatlanıp uçu verdi
Naif, masum beyaz bir saflıkta
Narin ve kırılgan bir menekşe
Ürkütüp kaçırıverdim
Bana uçmayı hatırlatı verdi
Gel gör ki bir karga misali
Vahşice düşüncesizce davranan
Bir aptaldım
Yazık güvercin ile karga
Nerde görülmüş birlikte olduğu
Belki bende yumuşayıp yontularak
Tahta bir üveik olabilirdim en azından
Kalas kalmayı tercih ettim
Kalas...
Bir benmiyim yolunu gözleyen
Ne güzel şey
Güneşin penceremi aydınlatan ışığında sana rastlamak
Mor menekşe kokusunda sana bir merhaba demek
Bir gölge misali ellerin yatağımın baş ucunda
Gözlerin bir martının kanatlarına tutunup gelmişcesine masum masum bakıyor gözlerime...
Pencereyi aç
Rüzgar kokunu savursun odama
Tut ellerimden kaldır
2.
Her şey seninle şimdi, masum ve dilsiz
öyle çıkıyoruz yukarılara
ağzın ötelerin şelâlesidir
saçlarına kar değmemiş daha ne ?
ellerinden tutayım bırakma beni.
sesin okunuyor su çırpıntısından
Her şey seninle şimdi, karanlık kışla
gömleğime değen berrak bir türkü
al al götür beni akşamlarına
gideceğim adres yeni değil ki
oralarda selvi, bir kaç menekşe.
Cafer Turaç