_Yaşam, ufacık şeylerden, küçük mutluluklardan oluşuyor. Hiçbir şey büyük ve kutsal değil. O yüzden sözde büyük olan şeylere ilgi duyarsan yaşamı ıskalarsın. Yaşam bir bardak çayı yudumlamak, bir dostla sohbet etmek, sabah yürüyüşe çıkmaktır, ama illa belli bir yere doğru değil, amaçsız, son belirlemeden hareket etmektir. Böylece herhangi bir
Bir Ruha Otopsi Yaparken
"Ve Aşk; ölümden geçip gitmiş bir ruha otopsi yapmaktı belkide..
Faili meçhul bir cinayete kurban mı gitmeliydi ruhum ki zerrelerine ayrılsın da tek tek açılmış yaraların sebebi bilinsin.
Bu keskin ve derin çizikleri hangi delici bakış bırakmış olabilir?
Peki ya sol tarafında çürümüş mor içindeki bu yara kimin eseri?
Neşteri, tir tir titreyen elindeki kalemimi demeliyim bilmiyorum, dokunduracak tek bir zerresi kalmamış sanki.
Vurgun yemiş gibi sızlayan şu şiirlere ne demeli, dantel gibi işlenmiş sanki karanlığı gecenin..
Can yetmezliğine söyle hangi nefes dayanır...
Köşe kapmaca oynamış gibi yalnızlık mavisi her adımında hüzünler bırakarak..
Kırıkların hangisini sayayım...
Hayallerin bini bin parça zemheriden kalma kar taneleri gibi beyaz ve sessiz...
yüksek dozda ayrılık mı açmış adım başı mezarları..
Kimler kıymış gökyüzü biriktirdiğin gözlerinin rengine...
Kaç kere unutulmuş açmak istedikçe solan tebessümlerin..
Söyle hadi bu göz yaşında saklı kaç ceset var..
Sevdiğin dikenler mi kana bulamış buket buket papatya taşıyan ellerini..
Kaç kere öldün de diyemedi sözlerin...."