Mümtaz ( yorumlarınızı bekliyorum :) 3.
- Hayatımın hiçbir evresinde böylesine şaşıracağımı hiç düşünmezdim. Ben Mümtaz’ı yazıyordum ve Mümtaz içindeki acıyı anlamak ve yazarını keşfetmek için aynı şekilde Mümtaz’ı yazmaya başlamıştı. O an Mümtaz’ı yazmaktan vazgeçtim…
Aklıma takılan en büyük soru işareti benim zihnimde yer almaya başladı?. Ya inanç dediğimiz, yaratıcı dediğimiz şey
Ve üzüntüyle fark ediyorum ki yaptığım hiçbir şeye tutkuyla bağlanmamışım.Her şeyden biraz yapmış ve yarım bırakmışım.Kimbilir ne yeteneklerimi körelttim.Bir işi başarabilecekken vazgeçtim.Simdi dönüp dönüp hayıflanıyorum boşa geçirdiğim zamana. Nerden başlamalı ve bulmalıyım yolumu!!!
Charlie Chaplin
Kendimi gerçekten sevmeye başladığımda,
Anladım ki,
Duygusal acılar ve keder,bir uyarıydı bana,
Kendi gerçeğime karşıyaşadığımı anımsatan.
Biliyorum, bugün buna “özgün olmak” diyorlar.
Kendimi gerçekten sevmeye başladığımda,
Zamanı gelmediğini,
Ve o kişinin hazır olmadığını bildiğin halde onu,
İsteğimizi yapmaya zorlamanın,
O insan
Hayat kimseye oynamadığı oyunları oynadı bana... Sil baştan yazılmış ve hiç oynanmamış bir rol verdi avuçlarıma... Hani sevdiğin kadar sevilirsin, ağladığın kadar gülersin masalları var ya!! O masallar hiç denk gelmedi bana. Bunun için bu kadar çabuk pes ettim ve her şeyden vazgeçtim.. Benimde suçum var tabii... Hayatı boş vermeyi ben hiç beceremedim......
Kaliforniya’da Long Beach şehrindeki Eyalet Üniversitesi’nde öğretim üyesi olarak ders verirken, aynı sömestrde benim iki dersimi alan bir kız öğrencim dikkatimi çekmeye başlamıştı. Bu genç bayanın şu özelliklerinin farkına varmıştım: Her şeyden önce çok güzel bir kızdı; gözüm gayri ihtiyari ona gidiyordu. İkinci olarak çok iyi bir öğrenciydi;
Yazmak icin
Kitap yazmayı istiyorum henüz kelimelerle tam tamına yoğrulmadım belki ama istiyorum işte. Küçük bir çocuk bir oyuncak için nasıl tutturursa öyle işte. Henüz doğru bir şekilde ifade edemezken kendimi nasıl olacak bilmiyorum ama denemem lazım nerden bilebilirim ki hem çoğu şeyden vazgeçtim denemeden ama yazmayı okumak kadar seviyorum. Bir de birilerinin senin yazılarını okudukça begenmeleri yorumlari o kadar mutlu ediyor ki beni sırf iki saniyelik tebessüm için de yazmalıyım ihtiyaç var buna en azından benim ihtiyacım var gülümsemeye ve gülümsetmeye...
Kendimi gerçekten sevmeye başladığımda,
Anladım ki,
Duygusal acılar ve keder, bir uyarıydı bana,
Kendi gerçeğime karşı yaşadığımı anımsatan.
Biliyorum, bugün buna “özgün olmak” diyorlar.
Kendimi gerçekten sevmeye başladığımda,
Zamanı gelmediğini,
Ve o kişinin hazır olmadığını bildiğin halde onu,
İsteğimizi yapmaya zorlamanın,
O insan kendim de
Charlie Chaplin
Kendimi gerçekten sevmeye başladığımda,
Anladım ki,
Duygusal acılar ve keder,bir uyarıydı bana,
Kendi gerçeğime karşıyaşadığımı anımsatan.
Biliyorum, bugün buna “özgün olmak” diyorlar.
Kendimi gerçekten sevmeye başladığımda,
Zamanı gelmediğini,
Ve o kişinin hazır olmadığını bildiğin halde onu,
İsteğimizi yapmaya zorlamanın,
O insan kendim de
#kendikalemim
KARAR
kısa bir süreliğine de olsa her şeyden kurtulmak için bir uğraş içine giriyorum. sonu hüsranla biten bir kaybedişe kavuşuyorum sonra. şasırmıyorum ama bu duruma artık. alıştığım şeyler bile normal değil kı. mutlu olmaya çalişiyorum yüzümde bir ifade olsun diye komik videolar izliyorum. nasıl gülüyorum sormayın. ne denediysem olmuyor,üzerime sonradan oturmuş bu ruhu çekip atamıyorum kenara. dün karar aşamasındaydım aslında. hatta vermiştim de. tamam dedim karar verildi acılar bitecek artık. bugun vazgectim ama. biraz daha çırpınıp batmak istedim sadece. boğuluyorum evet. kafamdaki lanet düşüncelerle savasamayacak kadar bunaldım. şimdi yeni bir karar aldım,pes ediyorum. en kısa zamanda