Yahudiler kısa zaman içinde çoğunluk durumuna geldiği ve "yeni Kudüs" olarak adlandırılan büyük Selanik limanı, Osmanlı Yahudiliğinin kalesiydi.
1535 yılında şehirdeki Yahudi ailelerinin sayısı 1477 yılına göre beş kat artarak 8070'e ulaşmıştı.
Şehir çifte kimlikler kentiydi. İspanyol ya da Portekiz kökenli Yahudilerin ise üç kimliği vardı; Yahudi, Osmanlı ve Sefardin (İspanyol) Şehrin sokaklarında yeni bir dil duyulmaya başlamıştı: Ladino (yazı dili ) ya da judezmo ( konuşma dili ) adı verilen ve yapay olarak yaşatılan bir Kastilya lisanıydı bu.
Varlıklı Yahudiler Haliç'in iki yakasında, Balat ve Hasköy’deki evlerinin verandado'larında (birinci kattaki büyük salon) turkito'yu (Küçük Türk -müezzin ) dinlerlerdi.
Covitalar (ziyafetler) sırasında Psikado reynado
(Cevizli balık gibi yemekler yer ve İspanya'dan sürgün edilmelerine ağıt niteliğinde romancero'lar (şarkılar) söylerlerdi.
