''Asla beraber olamayacağız, aynı evi, aynı teni paylaşmayacağız, aynı masada oturmayacağız, hatta aynı şehirde bile oturmayacağız..''
Bütün bunları bildiğimiz halde hatta kabullendiğimiz halde neden hala sevmeye devam ederiz? Aşk, komut alan bir şey miydi? Peki, biter miydi? Bir varmış gibi bir de yokmuş gibi yaşayabilir miydik? Unutmak mümkün müydü?"
ışığı tekleyen bir sokak lambasına sığınıyorum ben Leyla. bu saatten sonra evim varmış yokmuş, yıldızlar gülmüş, ay ninni söylemiş, bulutlar saçımı okşamış, gök elimden tutmuş tutmamış ne fark eder….
Evet aşk varmış. Küçükken bir masalda okumuştum. Hatta bir varmış, bir yokmuş.."
"Evet aşk varmış. Küçükken bir masalda okumuştum. Hatta bir varmış, bir yokmuş.."
"Evet aşk varmış. Küçükken bir masalda okumuştum. Hatta bir varmış, bir yokmuş.."