Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Bir Yufka Yürekli’de üzerindeki büyük iş sorumluluğunun altında ezilen Vasya’nın aşkı tam da bulmuşken yaşadığı hezeyanları ve sonuçta psikolojisinin altüst olmasını okuyoruz. Bazen mutlu olduğumuzda o mutluluğu kendimize yakıştıramayız da farkında olmadan bir şeyler yaparız ve o büyü bir anda dağılır. Vasya tam da böyle bir karakter. Öyküye başından itibaren Vasya’nın Liza’ya olan nahif, arkadaşına bile söylemekten çekindiği aşkı ve Arkaşa ile olan samimi dostluğu eşlik ediyor. Dostoyevski bu kitabında da ilk dönem kitaplarından insancıklar, beyaz gecelerde olduğu gibi kendi dünyalarında yaşayan sıcak, nahif insanların öyküsünü ele almış. Kısa ama sıcacık, iç burkucu bir öykü bu da. Varlık yayınlarından çıkan kitabı okursanız eğer içinde bir de soytarı isimli çok kısa ikinci bir öyküye yer verilmiş.
Hayatın içinde yaşanılan duyguların bir kişiyi ve çevresinde olan kişilere etkisini buram buram hissedeceğiniz bir öykü Bir Yufka Yürekli..
Yüreği her şeyi mutlulukla kabul eden biri Vasya Şumkof. Mutluluğun paylaşılınca çoğaldığını düşünen dostuna önem veren biri. Mutluluk ne güzel bir kelime. Düşününce bile yüzümüzde gülümseme oluyor. Peki ya
Varoluşun karanlıklık dehlizlerinde yolunu kaybeden bir insanın yokoluş hikayesi.
Hayatın gerçekliği neredeydi? Mutluluğu kendi içinde kaybeden insan dışarıda arasada neyi bulacaktı? İnsanın zayıf yanları törpülenmez ise sonuçları ne olacaktı? İnsan yaşamında en çok kendi kendine vereceği zarardanmı korkmalıydı? Benlik yitimini adım adım gözlemleyebildiğimiz yine müthiş psikolojik çözümlemelerle zenginleştirilmiş bir hikaye
Keyifli okumalar.
Nietzsche'nin "hayatta bir şey öğrendiğim tek filozof" sözüyle nitelediği Dostoyevski'nin ilk öykülerinden biri olan "Bir Yufka Yürekli", aynı çatı altında yaşayan candan iki dostun -Arkadi İvanoviç ve Vasya Şumkov- trajediyle biten bir hikâyesidir.
(...) Vasya, sessiz ve somurtkan, bir köşede duruyordu. Yüzü sapsarı, başı, amirleri önündeki bir asker gibi kalkık, elleri pantolonunun cebinde, hareketsiz, topukları bitişikti. Gözleri Yulyan Mastakoviç'in yüzünden ayrılmıyordu...
İkinci öykü "Soytarı"da ise kendinden sert bir kayaya rastlayan düzenbaz bir soytarının hayatının mahvolması anlatılmaktadır.
(...) Mutlu bir adam ne demektir bilir misiniz baylar? Göreceksiniz... Sevincimden kendimi gözü kapalı, felaketin kucağına attım. Göz göre göre batağın içine daldım! Ama ne kötü huyum vardır ya! Varımı yoğumu soyup alırlar, ben de tutar, geri kalanını gönülden bağışlarım! Dahasını söyleyeyim: Herif bana bir tokat atar, ben öbür yanağımı çeviririm; bir köpeğe yaptıkları gibi bana bir yemlik uzatırlar, ben de herkesi kucaklamak için atılırım. Şimdi de öyle değil mi ya: Siz benimle alay ediyorsunuz, aranızda fısıldaşıyorsunuz.
“Zayıf yada güçlü halkıyla bütün bu dünya, yoksulların kulübeleri veya kodamanların gösterişli Saraylarıyla bütün bu yapılar, biraz sonra silinip gidecek bir masal düşüydü sanki...”
Yufka yürekli ve soytarı, aynı dairede çalışan, aynı çatı altında yaşayan iki arkadaş, iki dost.
Dostoyevski’nin bu kısacık hikayesi arkadaşlık, dostuk adına yazılmış gibi görünsede, aslında zayıflığın, acizliğin, fakirliğin getirdiği korkular..
Korkularının peşi sıra gelen ve insanı deliliğe götürecek kadar yapılan iç savaşlar..
Ve benim sonunu gözyaşlarımla bitirdiğim bir kitap.
Okuyun.
Esasen ne kadar tuhaf bir ülkede yaşadığımın ayırdına varalı çok olmadı. Her şey o kadar hızlı gerçekleşiyor ki durup düşünmeye dahi vakit bulamadığım çok oluyor. Baylar tüm samimiyetimle itiraf etmek zorundayım ki bütün uyuşukluğum, olayların ardına geçip acımasızca ittiren zamanın suçudur.
Tuhaf ülkem işte, hangi hassas yerine değinecek
