Bi ri
@birii7ye
Başkasının gürültüsü değil,kalbinin fısıltısı önemli olmalı...
142 okur puanı
Ekim 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Sadece başlangıçta öğrenci olmak yeterli değildir; bu, hayat boyunca sürdürülecek bir çizgidir. Herkesten ve her şeyden öğrenin.Yendiğiniz insanlardan, sizi yenen insanlardan, hoşlanmadığınız,hatta düşmanınız olabilecek kişilerden.
"Mutlu yaşamak istiyorsan, göz önünde yaşama" diye bir söz vardır. Bu çok doğru. Sorun şu ki, bu, geri kalanlarımızın gerçekten iyi örneklerden mahrum kalması anlamına geliyor.
Ayıklık, başarıyı dengelemesi gereken karşı ağırlıktır. Özellikle de işler daha iyiye gidiyorsa.
Okur Takip Önerileri
Artık kendi imajınızı artık takıntı
haline getirmemekten, altınızdaki veya üstünüzdeki insanlaraküçümsemeyle davranmamaktan, birinci sınıf giyim kuşam veya yıldız muamelelerine ihtiyaç duymamaktan, öfkelenmemek,savaşmamak, böbürlenmemek, rol yapmamak, tepeden bakmamak, küçümsememek ve kendi muhteşemliğiniz veya yücelttiğiniz öneminiz karşısında hayrete düşmemekten bahsediyoruz.
Tarihçi Shelby Foote şöyle demişti, "Güç, çok fazla yozlaştırmaz;bu fazla basit olurdu. Parçalara ayırır, seçenekleri kapatır,sizi büyüler." Bunu ego yapar. Tam da zihnin en açık olması gerektiği zamanda onu bulanıklaştırır. Ayıklık, bir karşı dengedir,akşamdan kalmaya karşı ilaçtır veya daha iyisi bir engelleme
yöntemidir. Diğer politikacılar cesur ve karizmatiktirler.
Her zaman yapılması gereken çok önemli işler vardı; yönetilecek mahkemeler, savaşlar, çıkarılacak yasalar, yapılacak iyilikler. "Emparyalleşme" dediği şeyden, yani önceki imparatorları mahveden "mutlak güç"zehirlenmesinden kaçınmaya çalıştı. Bunun için kendine, "felsefenin seni yapmaya çalıştığı insan haline gelmek için mücadele et" notunu yazdı.
Sadelik, mükemmelliğe giden yoldur.
-Bruce Lee
Blake'in ünlü bir şiiri şöyle başlar, "Dünyayı bir kum tanesinde görmek Ne cenneti bir kır çiçeğinde/Sonsuzluğu avucunda tut Ne ebediyeti bir saatte"
Burada, peşinde olduğumuz şey işte budur. Küçük egomuzu imkansız kılacak aşkın deneyim budur.
Egoyu aradan kaldırarak (geçici bile olsa) açıkça ortada görünen şeye ulaşabiliriz. Perspektifimizi genişlettiğimizde daha
fazla şey görüş alanımıza girer.
Ego, anlamın eylemden kaynaklandığını
ve ilgi odağı olmanın, önemli olmak için tek yol olduğunu söyler.
... Aslında o herkesle aynı özelliklere sahipti (ego, çıkarcılık, kibir, onur, hırs) ama bunlar "alçakgönüllülük ve diğerkamlıkla yumuşatılıyordu."
Egonun, geçerli kılınmak için şereflendirilmeye ihtiyacı vardır. Diğer yandan özgüven, dışarıdan takdir görsün ya da görmesin, elindeki işe odaklanabilir.
Ben, kendim için değilsem, kim benim içindir? Ben sadece kendim içinsem, o halde ben kimim?
-Hillel
Peki ya daha iyi bir hayat için istekleriniz ve hayalleriniz? Çabalarınızı besleyen
hırsınız? Bunlar samimi dürtüler olarak başlar ama kontrol edilmediklerinde kibre ve hak görmeye dönüşürler. Aynı şey,idareyi ele alma dürtüsü için de geçerlidir; artık kontrol bağımlısı olmuşsunuzdur. Sizden şüphe duyanlara yanıldıklarını kanıtlama arzusu mu? Paranoyaya hoş geldiniz...
Üzücü geri besleme döngüsü şudur ki, acımasız "kendi çıkarını gözetme" eğilimi, insanları bizi baltalamaya ve bizimle savaşmaya teşvik edebilir. Davranışımızın ardındaki esas gerçeği görürler: zayıflığı, güvensizliği ve dengesizliği kamufle eden bir maske. Paranoya, kendini koruma çılgınlığı içinde, kaçınmaya çalıştığı zulmü yaratır ve sahibini, kendi yanılsamalarının ve kaosunun tutsağı yapar.
Büyük niteliklere sahip olmak yetmez; onları yönetmeyi de bilmek gerekir.
-La Rochefoucauld