ben eski ben değildim; çağırsaydım getirseydim de konuşsaydım onunla, duymaz anlamazdı beni. yüzü eskiden tanıdığım birinin yüzü olurdu da benim yüzüm olmazdı, benim bir parçam bile olmazdı.
- “adın kya, değil mi?”
biri onun adını biliyordu. kya çok şaşırmıştı. kendini bir şeye bağlanmış; başka bir şeyden de serbest bırakılmış gibi hissetti.
insanlar ne yazık ki bağlanacakları limanları, sevgililerini, dostlarını seçmekte de tıpkı ebeveynlerini seçmekte olduğu gibi özgür değiller. yaşam onlara bunları sunuyor ve sonra ellerinden alıyor, asıl zor olan da yaşama evet diyebilmek.