Bi'setin 13. Yılında, Medine'ye hicretten hemen sonra
Hz. Peygamber, ilk olarak, Mekkeli muhacirler ile Medineli Evs ve Hazrec kabilelerinden Ensar arasında kardeşlik bağları kurdu (İbn Hişam, 344). Böylece, kökünden ayrılmışların, yeniden eski durumlarına nasıl döbecekleri sorunu çözümlendi. Buradaki kardeşliğin temeli, "anlaşmalı kardeşlik"ti ki, bir mülke birlikte sahip oluyor ve her ikisinin emeklerinin kazancı, ortak sermayede toplanıyordu. Hatta birbirlerinden miras alıyor, geleneğe göre mirasçı olması gereken akrabaları dışta bırakıyorlardı (Taberi Tefsiri, 8/75. âyetin yorumunda). Yönetim de bu gerçeği göz önene alıyor, askeri bir sefer için gönüllü seçerken iki anlaşmalı kardeşten yalnız birini seçiyor; diğeri orada kalarak her iki aileye göz kulak oluyordu.
Sayfa 27 - Beyan YayınlarıKitabı okudu
