Hoşça Kal 17
Bir yıl boyunca psikolojik baskı altındasın, her saniye sınav gününü düşünüyorsun. Ailen, büyüklerin, akrabalar... hepsi sınavı soruyor, hepsi ders çalış diye baskı yapıyor. Bir yıl boyunca tüm aktivitelerinde vicdan azabı çekiyorsun, sabah bir saat fazla uyuyunca kendi kendine kızıyorsun. Ders çalışmasan bile masada oturman gerektiğini düşünüyorsun. Bütün planları, gezmek istediğin yerleri, yapmak istediklerini, hepsini sınavdan sonraya atıyorsun. Tüm hayatına paydos veriyorsun. Bir yıl boyunca yaşamsal faaliyetlerin en aza iniyor. Sen artık bir çocuk ya da bir öğrenci değilsin. Artık sen bir yarış atısın. Diğer yüz binlerce kişiyle birkaç saatlik sınavda yarışıp hepsini elemen gerekiyor. Sınavdan çıkınca kimse nasılsın demiyor; herkes ne yaptın, sınavın nasıl geçti diyor. Kazanamazsan zeki değilsin. Kazanamazsan kaybetmeye mahkumsun. Bu sınavda ya kazanmak zorundasın ya da kaybetmek. Bir yıl çalıştın. Dershaneye gittin, para verdin, özel ders aldın, özel okula gittin. Bir yıl boyunca her an bugünü düşünüyordun. İki saatlik bir sınav ve iki milyon yürek var. Milyonlarca kitap, milyonlarca soru, milyonlarca cevap. Bitti hepsi. Artık bir basamak daha geçti hayatından. Bitmeyen bir yolculuğun küçük bir basamağı geçti işte. Böylece dayanma gücünü ölçüyorlar. Psikolojini ölçüyorlar. Zeka, hız, beceri, stres... Hepsini ortaya koyuyorsun. Ve sonunda bir sıralama. Küçük bir kağıt var önünde. Ve ömürden bir yıl. Hoşça Kal on yedi yaşım. Hoşça Kal lise. Hoşça Kal.
Hoşça kal 17 kısmını okuyan herkes kendi 17 yaşını görecek ve hissedecektir orada. İlk kitabı olmasına rağmen güzel bir çalışma olmuş gerçekten.
