Biz de tembel bir hayattan, işsiz, boş zihnin kendi kendini yediği, bayağı, gülünç uğraşların pençesine düştüğü o sefil halden nefret etmekle kalmamalı; aylakların hayatına imrenmekten, onlardan söz etmekten de uzak durmalıyız. Bizi avareliğe açık hale getiren arkadaşlardan, tembelliğe sevk eden hazlardan nefret etmeliyiz. Kısacası, sadece hastalıktan değil, onu depreştiren kavundan da nefret edilmesi gerekir.