Sevipte kavuşamayanlara, kavuşupta sevemeyenlere, kuponu tek maçtan yatanlara, kuponu tuttuğu halde kuponu yatırmayanlara, cebinde son sigara parası olanlara, son sigarasını sevdiğinin resmine bakarak içenlere, sevdiğinin gözünün içine bakarak gitme diyebilenlere,
sevdiğinin gözlerine bir kere bile bakamayanlara, seni seviyorumlara, seni
Yeraltı insanları özeldir, yeraltı insanları güzeldir:
"Şimdi bile, üzerinden bunca yıl geçtiği halde bu hatıraları anmakla epey kötü oluyorum. Gerçi nice kötü hatıram var ama… bu “Notlar”a burada mı son vermeli acaba? Sanırım bunları yazmakla hata ettim zaten. Daha doğrusu bu hikâyeyi yazarken utandım: yani bu, edebi bir eserden ziyade
Atatürk
_Bir gün ressamlar Türk'ün simasını kaybederlerse, yıldırımı alıp yapıversinler. Türk budur. Yıldırımdır, kasırgadır, dünyayı aydınlatan güneştir. Bu memleket, dünyanın beklemediği, asla ümit etmediği bir müstesna mevcudiyetin yüksek tecellisine, yüksek sahne oldu. Bu sahne en aşağı 7 bin senelik bir Türk beşiğidir. Bu beşik tabiatın
Biz de böyleyiz işte. Şu üç günlük imtihan dünyasında, kötü olmayı beceremeyen, iyi niyetlerinden vazgeçemeyen, insanları bir çırpıda affeden ama kendini affedemeyen ve çok şey içinde yaşayıp, insanlar kırılmasın diye sustuklarını söyleyemeyen insanlarız işte. Herkesin çok şey olduk da, ne bu dünyanın insanı olabildik, ne de ait olduğumuz yeri henüz bulabildik.
Aynı sorunları, aynı acıları yaşamış insanlarız. Terk edilmiş, aldatılmış, kandırılmış... Sevmiş ama sevilmemiş, seveni de biz sevmesini becerememişiz. Kardeş dediğimizden darbe yemiş, hatta sevdiğimiz insanla el ele bile görmüşüz. Gecelerce uykusuz kalmışız hiç değmeyecek insanlar için. Şeref yoksunu insanlara ise kadeh tokuşturmuşuz. Ağlamış, gözyaşı dökmüş, kendimizi harap etmişiz zerre kıymet bilmeyenlere. Doğrusunu bildiğimiz yalanlara, sırf biraz daha yanımızda kalsınlar diye inanmışız. Kırılmışız. Ama yine de ses çıkarmamışız. Sevmişiz. Sebepsiz. Çıkarsız. Yalansız. Aslında en güzel biz sevmişiz. En çok biz. Ne fedakârlıklar yapmışız. Ne çok özlemişiz. Ne hayaller kurmuşuz da derinliğinde boğulmuşuz. Yine de arkasından kötü laf etmemişiz. Peki, değdi mi?
İlk Acım Değilsin, Erkan Akagündüz
Affetmek
Insan icindeki kırılmıs parcaları birlestirse ne cıkardı acaba karsımiza, mesela hayal kırıklıklarımızı alsak yanyana birlestirsek, hepsi birlesince neye dönerdi, kalp kırıklarımiz, kederlerimiz, böluk porcuk mutluluklarimiz , hepsini birlesse acaba hayatimizda neyi gorurduk. Yol hikayemizi, hatalarimizi, degismez karakterimizi, kalbimizimi,