"Her şeyi kendimizle, kendimizi de herkesle karşılaştıracak şekilde yaratılmışız, bu yüzden de mutluluğumuz ve üzüntümüz etkileşim içinde olduğumuz şeylerden etkileniyor; böyle olunca en tehlikeli şey de yalnızlık gibi görünüyor
Bizim dışımızda her şey daha güzel, bizden başka herkes daha mükemmelmiş gibi görünüyor. Ve bu çok doğal bir şekilde oluyor. Bir şeylerin bizde eksik olduğunu sık sık hissediyoruz, ve o eksikliğini hissettiğimiz şeyin bir başkasında olduğunu düşünüyoruz, bununla birlikte bizim sahip olduğumuz şeyleri de bir parça iç huzurla beraber ona vermeyi uygun buluyoruz. Ve işte kendi hayal gücümüzün yarattığı o mutlu kişi her şeyiyle tamam oluyor.
Halbuki bütün güçsüzlük ve dertlerimizle yolumuzdan şaşmadan çaba göstermeye devam etsek, başkalarının yelken ve küreklerle ilerlediği yolda, biz o yolu uzatıp farklı şekillere de girsek dahi öne geçtiğimizi görebiliriz -ve- insan bunu ancak başkalarıyla yan yana gelince ya da onlardan önde olunca anlayabiliyor.”
Bizde böyle yaratılmışız işte..
Ağlamak istiyor ama ağlayamıyordum, hüzünlenmiyordum. Hastalıklı bir durum. Kendini kötü hissedememe durumu. Bazen herkesin kapıldığı bir his. Ben biraz fazla kapılıyorum, çok fazla..
