Ece Ayhan’ı anlamak, kendimizi anlamaktan daha güçtür. Güç olan durum ise, belirsizliktir. Bir durumda olan güç, gelip kendimizi bedbaht olmamızı ister. Bu cümleyi: “Silgiler, silerken, silinirler de,” pek muvaffak olamadım. Şöyle ki; eğer bir düşüş içinde yaşarsanız, öylece kendinize bakarsınız. Cumhuriyet şairlerinden, etik, kara şiir-sivil şiir Ece Ayhan, dili beni kendime dirim verir gibi, sakilerde çoşarak bir güneşin gölgesine öylece duruyor. Şimdi, benim tümleçlerimi anlamanızda zorluk çekiyorsunuz herhal. Doğrudur. İnsan, insanı anlamıyor, ama hiç anlamıyor. Şu an ben Ece’nin bu vurgusunu anlamamışsam siz de anlamamışsınızdır. Kimse kimseyi sevemez, anlayamazda. Tekrar tekrar sorar, ne dediniz anlamadım? Birkaç kez tekrarlar. Sonra kendi sorduğu vurguyu anlamış gibi yapıp, kendi bahçesinin yolunu tutar.