Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
Süleyman Cansever
Süleyman Cansever
@bluebetty
115 okur puanı
Aralık 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Abluka çevrilmiş gergedan’ın suyunun dehlizinde kaybolmak gibi... Öyle muzip ki bir an neler olmuş, neler bitmiş; neler neler... Tanzimat dönemi uzun süren bir maarif belki, oradaki farsça, arapça tümceler içinizi şen veriyor, akşam sefası gibi rengârenk... azıcık da hüzün veren bir mağrur Bihruz Bey. Bihruz Bey, kendimi bifiil olarak benzetebilirim. Güneş gibi parlayan, erik gibi debdebeleşen. Fransızca kelimeler derunuza bir an tesir etsin etsin uğraşmış meğer Recaizede Mahmut Ekrem. Kitap ağdalı dil oysa, madem arı dil okuyamıyoruz madem koyu renkler bizlere iştigal ediyor öyleyse nüfuz ediyor biçimdeki sesler. Öyle hafif ki, bazan bitmesin istedim, bazan okumamak istedim... yorucu mu? Bilakis enteresan. Enterasan olan..? Garip huylar beslemek... çiçekler gibi taptaze ya da şaibeli olmaksızın tabiat bana oyun oynar gibi... yollar, kırlar, bahçeler oyuna girer gibi... Öyle akıcı, öyle seyrek, öyle kanıksanmış söyleşiler, tahayyül ederek bahçelerde çırağın sarayı gibi dolaşmak... çırağın sarayı...
Bitkin bir ayşe, darmadağın yollarında eciş büçüs kıvrılarak daracık ağaçlarından yol yodam bilip bilmeden tagazzül eden bir çevre. Orada ay camdan bakmaktan ısrar eden yavaş yavaş süzülerek kedi gibi bir kadının eteğinin altından geçerken ufucık küçük sular fışkırıyordu yanıbaşında; öyle ferah.
Anlarki her şey muzdarip, hiçbir varlık kötümserlikten uzaklaşır.
Şeylerinden alalede sıyrılmak, uzuvların pis yerlerinden dosdoğru şark’ın uzantısına yol almak. En derin oruspusuyla bir propaganda’nın yüzleşmesi tahayyül edin! Yıldızlar ve tabiat gitgide erir... gitgide hissizleşir... gitgide bayağılıklarına peşkeş çeker. En kokuşmuş adamların zihinlerinde canlanan ilahihane varlıklar evrene yerleşir, orada yaşarlar. Yaşarlar! Ne yazık! Düşünün bu azizelerin en lütüfkâr cariyelerini düşünün! Ne güzeldirler, ne kabarırlar ne de azgın küstahlar gibi çaresiz sütliman boyunluklarında kalçaların izlerini belirtir. Sokaklar, en delice idrar kokuları, beyaz çarşafların fantazm ögelerine sataşmaktan alıkoyan, o temkinli mitosların en kötümser hayatdoluluğu yaşantısı. Ne delice! Ah, ne delice! Her döllenme kendi bedeninden akan en verimsiz vahşi ihsası. Tanrı kaybolur, herkes uzaklaşır. Tanrı kaybolur... Düşü anımsa, Madam du Barry anımsa! Egzotik şehirlerinden gelen, korkunun şarkısını tenine dokundurup güneşe selam verir! Yağmurlar çürümüş elmalar gibi zihinlerine damla damla püskürtülen bir tarih gibi alçaltır kendini o yurtlarında. Heybetli kadınlar, debdebe varlıklarıyla sırtüstü yatarak gerçek bir uykuya dalarlar. Burada her şey kaybolur, her şey silikleşir, her şey... her şey... Ne yazık ki(!) herkes Tanrılaşır! Yok olan Tanrı... İnsanlar çelimsiz yanlızlarında çürür ve ilelebet sonsuğa karışırlar.
Merhaba! Akışkan bir nehir gibi sürdürüyor okumamızı. Hiçbir bu kadar keyif almamıştım, hem duygulu, hem zevkli. Tekrar okumam gerekebilir. Küçük torunu babaanesine sorduğu bir soru vardı: “Babaane o minik balığa ne oldu söylemedin,” demişti. ne yazık, oda uykuya daldı... sonu hüsran oldu. sahi o minik balığa ne oldu(?)
Okur Takip Önerileri
Saygıdeğer Kolombiyalı yazarımız G.G. Marquez biricik bir üne kavuşturmuş bizleri yeniden. Yazarımın iki tane kitabını okudum; Kırmızı Pazartesi - İyi Kalpli Erendira. Kırmızı Pazartesi, o güzel tasvirler hiç okuyucu bağbozumdan geçer okutuyor, o kadar seyrek. Taptaze bir kişiliğini yansıtmış eserine, iffet mercii’nin konusu olmuş, polise bir zevkle tartışılmaz bir şanı. Çok etkilendim, diğer eserlerini böyle ihtişamlı okumaya gayret edeceğim.
... Cansever koordineli düzeni erişmek, veya dışavurum üstündeki sebepsiz gereçleri üzerinden atmak, diyalektik bir süreç başlatmak... belki hepsi, belki değil —olmaması da zorunlu— Antrparantez bir düşünür, —düşünür dedim— kendi yılgınlarından, iç vehimlerinden, sokağa pürdikkat tetkik hakimi olan bir düşünür. İkinci Yeni? İkinci Yeni kimlerdir? —bilinmiyor— böyle bir enikonu kuşak bulunmadı, bulunamaz. Buradaki yaşantılar, öngörülen dışım matematik orantıyla çaprazlama sorunu çıkıp, gerisingeri yüzeye vuruyor. Sonra? Sonra... alaşım dediğimiz taptaze bir ruhani olup çıkıyor. Gerçeküstücü, varoluşsal, deneycilik vb. Moliere: “Geç yetişen ağaçlar en iyi yemiş verenlerdir.” belki... ağaç, yüzeyselliğin esken noktası ya da ne idiği belirsiz insan dışı yaratık. Denebilir ki, insan natürmort bir yabancısıdır, gelin, bu üstünde durduğunuz parçacıklara bakın. —sarı tortullar üstünlük sağlamış, belki sağlanmamış— her şey birikimselleştiğinde her şey olağan bir mucize meşgale dönüşüveriyor sırasız.
Anlamı derin, yoğun, fütursuzca sunan bir nitelik. (ben buna nitelik demek istiyorum.) Yaldız gibi gök gürültüsüne karşı ebediyet-ebedi arasında dokunaklı, içgüdüsel izlenimlerini iyi sık dokuyan, kılı kırk yarmak anlamını buraya yerleştirmek isterim. Nietzsche, bayağılı sözlerinden arınmış yerine retorik sanatına başvurmuş, herkesin iç sıkıntılarını, paramparça oluşlarına, kendi aleyhinde mağarasına gizli gizli örtünürken diğer bir deyişle inziva (kendi toplumlardan sıyrılmış ve Tanrı ile hesaplaşma yönetiminde olan sülük bir insan.) Sergüzeşt bir deha Zerdüşt, öyle ki bu egzotik laternayaları bizlere atfettirmişti . Bizler işe yaramaz, külüstür, karabasanlarımızın ve bataklıklardan çıkmak için kovalayan ya da kaçıştıran o manda sürüleri insan! Böyle Buyurdu Zerdüşt! Okudukça yeni kavilerinin ortasında yeniden çölleşmiş develer gibi, yaban dikenlerini yiyen, güneşe bakarak su damlalarını bulamayan aciz bir varlık olarak addedilen bir tür daha görmedim! İnançlarımızı putperestlik ya da agnostik ya da birçok inanç! —birçok inanç— Şarap, en keskin, en belirleyici bir yapıdır. Süregelen olaylar ve davranışlar şaraba tez olarak bildirmek isterim. Değerli Zerdüşt! Bizlere bu kadar güzel dolambaçlı yollardan, bu kadar gereksiz, dengesiz levhalardan arındırmamızı sağladın için size minnettarım! Size şükranlar sunuyorum. Bu değerli ziyafete ortak oldunuz için bahtiyarım, Ey Zerdüşt!
Edip’in hayatını, kişiliğini, ailesini, dostlarını anlatan sıcağı sıcağına özel bir kitap. (benim için —belki herkes için bilmem ki—) Kimseyi incitmezdi (çünkü onu bir sardunya büyüttü) dostları da vardı kendine bağlandığı dostları. Sevdiği sevmediği kişiler de vardı elbet. Ender bir şairdi o, enderliğini büyütmeden gerçekleştirdi. Turgutu severdi, bir de Fethi’yi... İçki çok içerdi, içmesine içerdi satırlarıyla özleşirdi onun içkisi. (kendime söylüyorum bunu: içkiler hayatımıza bir renk gibi girerdi, yılgınlık, alışılmazlık, kırılmalar vs.) olurdu, Edip ağabeyin de öyle ya... ne çıkardı. Mösyö Jack sen iyi ki vardın! iyi ki! şiiriyle bütünleşemezdi... Ah! O dükkân’ın üstü ne şanslı... onu gördü, ey masa! işittin mi mırıldandığını? ey iskemle! işe gider gibi mi giyinmişti Edip ağabey?...
Thomas More eserleri hiçbir zaman bilemezdim, oradaki yazılar, cümleler bizleri anlatıyor. More'nun cömertliği, sempatikliği her şeye bedel böyle bir üstat gelmez. Erasmus'un en yakın arkadaşı olan More övgüler yaratıyor, "neşesine, güler yüzüne ayrıca hayrandır, dünyanın en sevimli insanı olan More'un "dost olmak için dünyaya geldiğini,
ünlü şaheser 'devlet' üstadımız "platon" bizlere sunduğu velinimeti sakın amma okumadan geçmeyin. bizlere verdiği en güzel nimet budur, soru-cevap velev ki merak.. anlağımızı ölçüyor, çokça okumak gerekiyor feylosof olmak için..
