Nedenini bilmiyorum ama artık hissizleştim.
Boğucu yalnızlık duygusundan kimse beni çekip çıkarmıyor.
Stefan Zweig
Bazı geceler konuşmak imkansızlaşır
Ve ses yorgun düşer
Ve görüntü
Ve rüyalar
Ah sıkıntı ah darlık
Ah ayın o güzel görünümü çocukluğunun
Ve temiz çarşaflarda annem örter üstümü
Ah çocuksu ödünç korkularım
Şimdilerde uykular boğucu
Düşününce aşk yok
İfade yok
Sesler sadece uğultu eşliğinde
Dokunuşlar çaresizlikten
İstek denilen bir şey yok
Yok artık hiç bir şey
Nedenini bilmiyorum ama artık hissizleştim. Boğucu yalnızlık duygusundan kimse beni çekip çıkartmıyor. 
Stefan Zweig