sana ve bana dair konuşmalar / ş. çobanoğlu
kendimi bir silik cümle gibi hissettiğim kıyısız akşamlarda, hüzün kalbimin en içine doğru çekilip bağdaş kurarak oturur. bu durgun mevsim sürerken beni rahatsız eden tek şeyin; kendi ruhları acı çekmesine karşın, hiçbir şey yokmuş gibi bana kalabalıklaşmış bir ağızla gelenler olduğunu anladım. yine de