KENDİNE İYİ DAVRAN
Senden sana
bir yolculuk yap bu gün.
Cesur yüreğinin makasını eline al
Ne kadar hüzünlü fotoğrafın varsa hayatından çıkar.
İnandığından daha cesursun,
Göründüğünden daha güçlüsün,
Düşündüğünden daha zekisin,
Biliyorum ki, Efendimize aziz bir komşu olan Mustafama layık
olmanın yolu budur.
Bu nedenle de ömrümü bu şekilde tamamlamak için seccademi
gözyaşlarımla sulayarak, Rabbime yalvarıyorum.
Ve her an kapımı açacak o esrarengiz misafirimi bekliyorum.
Gel artık Azrail meleği...
Ne olursun gel...
Çok bekletme, götür beni hasretlime...
Dinsin şu içimin yangını...
Çok özledim...
Ölürcesine...
NET.
Sana sitem etmiyeceğim artık. Bütün suç benim. Seni bu kadar sevmemeliydim. Şu köhne ve utanmaz dünyada ne bir kimse bu kadar sevilmeye değer, ne de bir kimsenin bu kadar sevmeye hakkı var.
Saçma ey göz eşkden gönlümdeki odlara su
Kim bu denli dutuşan odlara kılmaz çare su.
Fuzuli
Ey göz! Gönlümdeki ateşlere su saçma.
Çünkü bu kadar tutuşan ateşe su çare olmaz.
Mustafa’nın bir anda gözleri doldu, dudakları titremeye başlamıştı.
- Ya Hifa, demişti Süheyb. Biliyor musun, bu nimetlere karşı benim
şükretmem, senin de sabretmen lazım. İster misin şu geceyi ibadetle
geçirelim. Zira Efendimiz (a.s.m.) “Cennette yüksek bir çardak vardır.
Orada yalnız şükredenlerle sabredenler otururlar” buyurmuşlardır.
Mustafa’nın hıçkırıkları gittikçe artarak, kendisini kaybedercesine
sarsılmaya başlamıştı.
Bu hazin öyküyü hem anlatıyor, hem de ağılıyordu:
– Ve öyle de yapmışlardı. Seccadelerini gözyaşları ile ıslatarak,
kalplerini zikir ile aydınlatmışlardı.
Cebrail Aleyhisselam olup biteni Resulullah Efendimize (a.s.m.)
anlatmış, onları Yüce Allah’ın cennetle müjdelediğini söylemişti.
Bunu duyan Süheyb derhal secdeye kapanarak:
– Ya Rabbi, diye yalvarmıştı... Sen ki beni affettin, o zaman
günahlara bulaşmadan canımı al, diye secdeye kapanmıştı.
Ruhundaki iman öylesine coşmuştu ki, Yüce Mevla bu dileğini
kabul ederek, daha secdedeyken ruhunu teslim almıştı.
Efendimiz (a.s.m.) tarihlere geçen asıl ibretli haberi bunun
ardından vermişti;Şu anda Hifa Hatun da ruhunu Hakk’a teslim etti.
Gözlerinden yağmur gibi yaşlar inen Mustafa daha fazla
dayanamayarak kendisini secdeye atmıştı. Sesinin çıktığı kadar:
– Ya Rabbim! Beni de Süheyb kıl, diye kendini yırtarcasına alnını
secdeye sürüyordu.
Ağlamaktan kızarmış gözlerini bana çevirerek:
– Elbette ki sen Hifa, ben de Süheyb olamam. Ama hiç değilse
onların yolundan gitme şerefine nail olmalıyız.
İnanç, insan ruhunda bir fıtrattır. Bu manada bir batı bilgini şöyle diyor : «Niçin Allah'a iman ettiğim sorulsa vereceğim cevap, niçin yemek yiyor, su içiyor ve uyuyorsun? sorusuna verdiğim cevabın aynı olacaktır. Çünkü yemek, içmek ve uyumak maddi varlığım için bir zarurettir, iman da ruh varlığım İçin bir zarurettir.»
