Haritasız, limansız yolculuklar çekiyor beni
Uzandığım öksüz toprak sırtımı sıvazlıyor
Göğe bakan yüzümü,rüzgar avuçlarıyla serinletiyor
Bir ömür var mı daha kirazın tadını almak için
Rıhtımdan da ayrılmıyor eski köhne gemiler
Beyhude bekliyor bu yağmuru yorgun yolcular.
Geçmişi unutmak için yazılmamış mıydı bu masal
İçimde kıpırdıyor deniz
Haram Dağın yavlak ininde yatan
Erlere yarar bir kuyum var benim
İçtikçe daha çok ciğerim yakan
Domurmuş çağlar bir suyum var benim
Ağ’lar ben bu suyu nerden bileyim
Saz telinden söz düzüne ineyim
Bu su vuslatın yalanı diyeyim
Yakuphan
@yakuphann
·2g
Sırra kadem basmış sırra erenler
Bir tohumdan bince meyva verenler
Göçüp gitti kaldı onu yiyenler
Yıkılıp ölmeye meylim var benim
Bozkırımda atlar bin takla atar
Kırata karışır baş yaran taşlar
Gül yüzlüdür güzel yüzünü saklar
Gözlerimdeki,
Yaşlar bile
Bu yarayı söndürmüyor.
Nasıl sevmişim
Kaldı aklım yollarda
Bir ay doğsa,
Şu gamlı günlerime.
Bi haber kalbime
Mesele şu ki bu kalp ölmek istiyo, mesele şu ki çok sevdiğin insanın seni hunharca katletmesi, mesele şu ki gün geçtikçe azalıyor sanıyorsun ama aksi oluyo ve yine mesele şu ki güvendi, aşktı, sevmekti, şefkati, ...
SUDAKİ SARHOŞ DAMLALAR
Aksin denize düştü
Rüzgar sendeleyip içine düştü defalarca,
Gökyüzünde sana dair bir sakarlık var bugün.
Bu gidişle gökyüzünü deredeki hasta yatağında uzanırken ziyaret ederiz.
Su senin için yataklara düştü
Sen düşme...
Suyu yatağından kaldırıp da soğuk soğuk içme.
Bugünlerde onun da tadı tuzu yok...
`Ruhfelsefesi1654~
Yıllarca elimden geldiğince çoğu sektörde çalıştım ama sabit bir zihniyete denk geldim hep. Oda şu: İşten biri çıkar bin kişi konuşur biri girer bin kişi konuşur vs. Fazla detaya girmeyeceğim direkt bugünkü bir anımı anlatacağım. Seneler evvel Beylikdüzü'nde adı lazım olmayan bir sitede güvenlikken samimi olduğum iki kişi vardı. Biri orada oturan İran Azerilerinden bir abi biri de orada spor salonunda hocalık yapan bir ahbap. Bu ikisi bugün belli saat dilimlerinde çalıştığım yerde denk geldi. Azeri abi "o ne yapıyorsun? Burada mı işe başladın? Hayırlı olsun. Nasılsın, iyi misin?" diye güzel sözlerini saydı da saydı sağolsun. Şimdi burada ufak bir şey yazmak istiyorum. Mesleğimiz ne olursa olsun kendi âlemimizde yaşadığımız kavgalarımız, sevgilerimiz bizde kalıyor zannediyoruz. Biz ne yapıyorsak dünya âlem şahit oluyor. Neyse abi saydı "Senden sonra filankes işten çıktı şunu şunu yaptı, filan çıktı yabancı ülkeye gitti, filan eğri yaptı düz oldu" saydı da saydı. Sonra öpüştük koklaştık vedalaştık. Birkaç saat sonra spor hocasına denk geldim. Oda hâl hatır, hoşbeş derken oda saydı "senden sonra filankes şöyle yaptı, filankes işten çıktı, filan eğri yaptı düz oldu" vs. anlattı aklıma da gelmedi "Az evvel filan abi aynısını anlattı diye. Şimdi özetle diyeceğim şu: Hepimiz bu zamana kadar sayısız insan gördük, sayısız olaylar yaşadık, oturup şeceresini tutsaydık geride kalırdık ama ne zaman ki hem hayatta gideni geleni sorgulamak hoş geliyor. Ama kimse kimseye, hiç bir yere kalmıyor. Dönüp kendi içimizde barışık olmalıyız o yeter.