Elzem
Duydum seni sevmeyi bulmuşlar
Hiç haberim olmadığı bir gün kaderime yazmışlar
Sokaklar, caddeler, mahalleler her yerde seni bulundurmuş
Meğer ben sensizliğin öyle bağımlısı olmuşum ki ayılamamışım
Duydum yine bana gelmişsin, inşaallah
Belki bugün, belki yarın, belki de daha gün doğmadan
Artık ne kadar güzel geldiysen öylece ölüp ölüp
Zaman
Sadece insan mıydı onu bu kadar irdeleyen, anlamaya çalışan? Birimler icat eden ölçmek için...
Ama neye yarardı 1 dakikanın 60 saniye olması, ya da 1 saatin 60 dakika. Sen bitmesin istediğin sürece, 1 dakika da , 1 saat de hatta 1 yıl bile çabucak bitiveriyordu. Dört gözle bekliyorsan eğer, sevgiliye, vatana , yavruna kavuşacakmış gibi ne 1 ay geçmek bilirdi ne de 1 hafta.
Belki de bütün bunlar mahvetmişti zamanı. Keşke sadece mevsimlerimiz olsaydı bir de gece ve gündüzümüz. Sıcaklar bastırınca gitseydik köylere, dağlara...havalar soğuduğunda dönseydik, birbirimize hikayeler anlatsaydık bir ateş etrafında.
Kaç dua uyutur bir çocuğu? Bizim evden sizin eve kaç türkü söyleyerek gidilir bunları bilseydik yeterdi belki de.
Çay demlenene kadar sofrayı kursaydık, bitene kadar da kalsaydık sofra da. Göresimiz geldiğinde gidip görseydik sevdiklerimizi.
Velhasıl takvimlere bu kadar hapsolmasaydık.
AH BİR ATAŞ VER
1953 yılında batan Dumlupınar Denizaltısı'nda şehit olan Bafralı Kemal Acunun yürek yakan hikayesi 1953 yılında 3 Nisanı 4 Nisana bağlayan gece su üstünden seyreden Dumlupınar denizaltısı saat 02.10 sularında Çanakkale Boğazı Nara Burnu açıklarında Naboland adlı bir İsveç bandıralı yük gemisiyle çarpışarak Türk denizcilik tarihine