Liseye daha başlamamışken elime geçen bu kitaba başladığımda, daha ne sosyalizmden, ne cihan harplerinin gerçek oyuncularından, ne de Jack London'dan haberim vardı.
Kitabın ta en başında tanıtılan karakterin şehirde züppe, bohem bir hayat yaşayan, zengin çocuğu, özel derslerle çok da başarılı olmadığı çeşitli sanatsal alanlarda bir şeyler yapmaya çalışan ama sünepeliğin zirvesinde kalmanın vermiş olduğu o rehavetin tadından kendi aslî halinden bihaber adamın dönüşümünü okudukça kendimde de bir takım tekamüller görmeye başlamıştım.
Ayı etiyle beslenen amcasının, yüzüne sünepe halini çarparak meydan okuması, bir yandan da kendisini beleş çalıştıran dergi editörü O'hara'dan bir an olsun kurtulma arzusuyla yola çıktığı macerada kendi kendine edindiği pratik hayata dair nitelikler, Chris'i bir şehir züppesinden gerçek bir adama dönüştürmüştü.
Romanın cümleleri basit, çevirisi ise daha basit bir dile sahip, bunu inkar etmek mümkün değil. Fakat insanın tabiatla olan etkileşimi; son bir asırda alışageldiğimiz sözüm ona medeniyetin rehaveti ve insanın elinden bunlar alındığında gerçek hem maddi, hem de manevi cevherinin ortaya çıkmasını konu alan bu romanı bir solukta okumuş, ama tadına doyamamıştım.
Her okuduktan sonra, günlerce her gözümü kapadığımda kendimi malamutların çektiği bir kızakta, Klondik'e giden karlı bir arazide kuzeyin aurora borealis ışıklarına bakarken bulurum.
Yediden yetmişe herkesin okuması gereken, güzelliği tabiiliğinde olan bir romandır Alaska Kid. Özellikle çocuk sahiplerine çocukları için israrla öneririm bu kitabı.
