Giyimim kuşamım beni kötü bir insan yapmaz.
Yazdıklarım beni aşık ya da yalnız bir insan yapmaz.
Okuduklarım; direkt beni tanımlamaz.
Takibe aldıysam beğeni attıysam okuduğumu beğenmişimdir seni değil. Teşekkür etmene hiç gerek yok.
Kimse kimseyi zorla takip etmek zorunda değildir. Bu beni egoist,havalı, burnu havada yapmaz.Takibi geri çekersin olur biter.
Bir insan mesajınıza dönüş sağlamıyorsa devamlı seri bir şekilde mesaj atmak hoş değildir. Bir kere atarsın cevap almıyorsan atmazsın.
“Bir şey sormak istiyorum” diyerek girizgâh yapmamalısın.Merhaba yazarsın sormak istediğini akabinde belirtirsin.Cevaplamak isterse cevaplar karşınızdaki insan.Bunlar iletişimin kurallarıdır.
Beni anladığınızı düşünüyorum. Anlayışınız için teşekkür ederim 🙏
Önyargı ve Psikoloji ( Bir Önceki Yazıya EK )
Önyargı sorunu. Kimsenin ciddiye almadığı ama toplumu ciddi anlamda etkileyen bir sorun. İnsanlarda sürekli fark ettiniz mi bilmem bu yaklaşım var. Doğulu ise şöyledir, İzmirli ise böyledir, o köyden adam mı çıkar, bu adamda şu özellik var düzelmez, kısa boyludan korkacaksın, şu meslekten kimse ile evlenme sakın aldatır, Kadın çok kazanırsa
yolda giderken burnu havada dik bir şekilde gidenlere sesleniyorum;
Sırat köprüsündede aynı performansı bekleriz.
● Kitap okuyun dostlar...
Her lisân bir insan ise.
Her kitap da o insanın bakış açılarını geliştiren bir pencere olur.
Saatlerimiz nihâyete ermeden, pencerelerinizi çoğaltmaya bakın.
Okuduğumuz kitaplar, fakülteler; aldığımız kurslar, sertifikalar bizi mütevazi yapmak yerine gurur abidesi haline getiriyorsa ve burnu havada kimseleri beğenmez üstün ırk düşünceleri veriyorsa o işte bir terslik olduğunu bilelim.
》 youtu.be/-GKZJtwIw64
Ama doğru söyleyin ha
* Koç : Burnu Havada 🌷🌹
* Boğa : İnatçı 🌻🌼
* İkizler : Değişken 🌹🌷
* Yengeç : Alıngan 🌼🌻
* Balık : Aşırı duygusal 🌷🌹
* Başak : Kuruntulu 🌻🌼
* Terazi : Çimri 🌹🌷
* Akrep : Kıskanç 🌼🌻
* Yay : Abartıcı 🌷🌹
* Oğlak : Fedakar 🌻🌼
* Kova : çok bilmiş 🌹🌷
* Aslan : Havalı 💐🌸💮🏵
Ben bi bank olabilirim.
"Doğru" ya da "Yanlış" değil.
Çürümek ya da Yaşamak...
Hissetmenin canlılığı ağır basıyor bende, tanımadan bilmeden, isimlendirmeden. Kişilerden bağımsız, karakterlerle bağdaşık. Bilmediğin bir kalpte nefes almak fikri. Adını sanını bile umursamadan, bedeni görmeden ruhu tanımak fikri. Bilmediğin bir elin parmaklarını dolaştırmak sayfalarda... Yıllardır bir türlü aile olunamayan kahvaltılar yerine taa uzak yollarda asla göremeyeceğin bir kahvaltı masasında buluşmak mesela...
Sormadan yormadan sorgulamadan... Koşup yorulduğun da dinlenecek bir bank olmayı istemek çok mu mantıksız? Hayatta herkes ve her şey üstüne gelmiyor mu insanın ? Kaçıp sığınacak bir kulübe olmayı istemek neden kötü olsun? Feci olan ne? Ne var yalnızlığını yorgunluğunu paylaşmakta. Elbette daimi bir apartman dairesi olmak treni coktan kaçtı. Zaten istemezdim de...
Hiç sıkılmayacak mısınız sahi; o zift dökülmüş asfaltların alışılmışlığından? Hiç mi patikalarda yürümek istemeyeceksiniz? Yol kenarında çiçekler gülümsetmeyecek mi sizi? Kokusunu içine çekip nefes almayı hatırlamak cazip gelmiyor mu?
İlla o asil orkidelerden mi olmam gerekiyordu? Değilim. Papatya olmayı seviyorum. Kır çiçeğinin tazeliğini ucuzluğunu burnu havada orkidelere tercih ediyorum.
Ben böyle biriyim. Neden olmasın? "Yanlış" olduğu için mi? Hadi ama tabii ki fikirleriniz, değer yargılarınız umrumda değil. Ben patikalarda büyüyceğim. Üstelik ara sıra da değil.
Daima...