İnsan gövdesiyle çarpmıyor kötülüğe. Yüreğinden alıyor yarayı. Bencillik, yalan, hırs, kabalık… İnandıklarını koruyabilmek için çırpına çırpına tükeniyor akıl. İnceliğin nasıl bir yanılsama olduğunu görmek için başını kaldırmak yeterli. İçindeki iyilikle yenik düşüyorsun.
Sayfa 92
Herkesin, başkasına biçim vermek, kendilerine uymayan yanlarını düzeltmek ve ortalamanın kalıplarına oturtmak için yedeğinde taşıdığı, ahlaksızlığın ahlakı olarak nitelenebilecek, ikiyüzlülükten ve ihanetten bir kalıbı vardı.
Sayfa 87
Bir kirlenmeden korumak için susarak yaşadığım her şeyin bir yenilgi olduğunu çok sonra öğrendim. Benim, kıyısında bir saygıyla beklediğim olanak, başkalarının çiğneyip attığı bir sıradanlıktı. Herkesin gövdesiyle var olduğu yerde yüreğini öne süren bir beyazdım siyahlar arasında.
Sayfa 81
Okur Takip Önerileri
Nereye gitse, hangi sokağa girse, hangi alana çıksa kent kocaman bir kapı, gökyüzüne değen bir duvardı. Herkes ama herkes, bütün ışığını, yüreğini, gülüşünü ve iyiliğini bu kapının, bu duvarın ardına çekmişti.
Sayfa 78
Kimse bize sonsuzluğun kendi ömrümüz olduğunu öğretmedi. hiçbir zaman bilemeyeceğimiz bir sonrasızlık ardında elimizdeki tek bilineni bunca aşağılamamız, suç ve günaha boğmamız ne kadar acı ve aptalca.
Sayfa 76
İnsan ancak kendisini sayarak, severek, başkalarıyla birlikte, başkaları için davranabilir.
Sayfa 69
‘Şimdi’yi ıskaladık mı hayalimiz de hatıramız da bir yaşama suçu olarak boynumuza asılıp duracaktır.
Sayfa 61
Ayrılık, zorunlu ve gönüllü, bir kopuşu, bir acıyı, kimi durumlarda bir vefasızlığı ve ihaneti imlese de, içinde geniş bir yaşama potansiyeli taşıyan bir insanlık halidir. Hepimizin belki de acıyla özgürleştiği, geçmişin değerini bulduğu, geleceği büyüttüğü bir beşinci mevsimdir.
Sayfa 60
İnsanın kendisini özel bir kimlik, bu dünya için bir değer haline getirebilmesinin tek yolu, doğanın ve toplumun esirgediği ne varsa, onları büyük bir akıl ve ruh olgunluğu ile tersyüz ederek, varlığını yeniden oluşturma, kendi gerçeğini kendi kalbiyle yaratma ve dünyaya bu değerlerle katılabilmesindedir.
Sayfa 59
“Senin kabın küçükse deryanın günahı ne?”
Sayfa 58
Yolculuk ve gitmek, insanın içinde başlar ve döner dolaşır gelir insanın içinde biter.
Sayfa 54
Yalnızlık… Seni bir gün seçeceğiz. O zaman güzel olacaksın.
Sayfa 53
Güzelliğin ve büyümenin ölümü, bilinmezlik değil, gitmek değil, duvarların ve şehirlerin dışı değil, yetinmedir; doğduğumuz odaların mezarımız olmasıdır.
Sayfa 53
Dağıstan’da Avarlar, hayatını istediği gibi yaşayamamış insanların mezar taşlarına “yüz yaşına kadar yaşadı ama dünyaya gelmedi” diye yazarlarmış.
Sayfa 52