Bir insan gerçekten bu kadar çok sevebilir mi? Kitabın başlarında ne saf sevgi diye geçirdim içimden. Sayfa geçtikçe belki adam da kadını sevmiştir diye heyecanla bekledim, ama tek taraflı tutkulu bir sevgi...'' Hayatını böylesine gamsız, sevmekten bir haber olan biri için adamaya değer mi? " diye sordum durdum. Bence değmez,değmemeli. Kadının ölürken bile adamı düşünmesi gözlerimi yaşarttı, son nefesinde bile ona yük olmak istememesi.... Sürükleyici bir kitap 1 saate bitti, okuduğuma pişman olmadım ancak mektup adamın eline nasıl ulaştı? kim verdi? Bunu merak ettim, bir de adam ölen çocuğunu daha sonra hiç merak etti mi, fotoğrafını görmek istedi mi? Bunları bilmek isterdim. Stefan Zweig bu kitabındaki duyguyu kesinlikle okucuya geçirebiliyor, platonik aşkı güzel anlatmış. '' Sana, beni asla tanımamış olan sana ''.
