Spoiler içerir
Bir Stephen Zweig klasiği daha.Betimleme ancak bu kadar güzel yapılabilir, insan duyguyu bu kadar iyi hissedebilir.Seviyorum Zweig kitaplarını, korku da onlar arasına girdi.
İlk okuduğum kitabı Satrançtı ve 2 gün etkisinden kurtulamamıştım.Okuru içindeki dünyaya çeken bir anlatımı var.
Bir yerde "Stefan Zweig okuyanlar bilir, Zweig'in bir kitabını okuyan kişi artık iflah olmaz ve bütün kitaplarını okumaya başlar. Adeta bir Amok Koşucusu gibi" yorumunu görmüştüm.Kesinlikle katılıyorum.Baska bir benzetme de ben yapayım; adeta bir karadelik .
Ayrıca ben bu kitapları çıtır kitap olarak adlandırıyorum.Her koşulda rahatca okunabilecek bir o kadar da etkileyici, kaliteli kitaplar Zweig kitapları.
Korku hepimizin paylaştığı bir duygu.Okurken Irene nin yerine kendinizi koyup korkularınızla yüzleşmeye kalktığınızda, Zweig'in ne kadar haklı olduğunu görüyorsunuz.Korku gerçekten de cezadan daha ağır.
Bunun dışında eşi Fritz'in mesleğine dair verdiği detaylar da çok hoşuma gitti.
Kitaptaki en beğendiğim bölüm olan küçük kızın davasından ufak bir kesit bırakıyorum buraya. "Korku cezadan daha berbattır, çünkü ceza bellidir, ağır veya hafif; bilinmeyene, sınırlandırılmışa kıyasla ceza, daha az ürkütür. Cezasının ne olduğunu anlayınca kız rahatladı. Ağlaması seni şaşırtmasın: Gözyaşları şimdi dışarıya akıyor, daha önce içeride birikip kalmıştır. İçerdeki gözyaşları dışarı akandan daha fenadır." #stephenzweig #korku
