Bu yüreği dinlemek öyle kolay bir iş değildi. Bir zamanlar hep yola çıkmaya hazır tetikte beklerdi, ama gel gör ki şimdi ne pahasına olursa olsun varmak istiyordu.
Şimdi eskiden bilmediğim bir şey biliyorum: Değeri bilinmeyen her lütuf felakete dönüşüyor.
"Tek gerçek şudur ki, var olan bu dünya, bundan daha mükemmel bir dünyanın var olduğunun güvencesidir. Tanrı bu dünyayı, insanlar, görülen nesneler aracılığıyla manevi öğretileri ile bilgisinin mucizelerini anlayabilsinler diye yarattı."
Okur Takip Önerileri
Bir düşü gerçekleştirme olasılığı yaşamı ilginçleştiriyor
Sayfa 27
İnsan nelere katlanmak zorunda kalacağını önceden gösteremiyor. Göze aldığımız risklerden tehlikelerden çok daha fazlası çıkıyor karşımıza
Sayfa 339
Süremiz belirsiz, zamanımız kısıtlıysa, gerçekten vaktimiz var mıdır?
Sayfa 346
Devletin çıkarlarından daha önemli ne olabilirdi? Bazıları insan hayatının önemli olduğunu sanıyorlardı..ne laf ya! Devlet bir sobadır ve yakıtı da yalnız insandır. Yakılacak insan olmazsa soba söner. Sönen, yanmayan sobanın da hiçbir yararı yoktur.
Niçin böyle davranır bunlar? Görünüşe bakılırsa onlar da insan! İnsan insana nasıl bu kadar acımasız olur, bu kadar nefret duyar? Oysa onların hiçbirine en küçük bir kötülük yapmış değilim. Ne ben onları tanıyorum ne onlar beni. Ama yine de bana kin besliyor ve alınacak öçleri varmış gibi üzerime çullanıp pestilimi çıkarıyorlar! Niçin? Niçin? Nasıl böyle davranabiliyor, nasıl bu derece acımasız olabiliyorlar?
Şu yaşımdaki köşeciğimde bana yetmeyen neydi? O köşede kalmak bana neden bu kadar rahatsızlık veriyordu?
Nasıl oluyor da böyle bir göğün altında türlü türlü suratsız, kaprisli insan yaşayabiliyor?
Yüreğim dolup taşıyor Arkaşa! Ben bu mutluluğu hak etmiyorum! Farkındayım, bunu hissediyorum. Peki neden ben? - boğuk hıçkırıklarla dolu bir sesle konuşuyordu.- Ne yaptım da bu mutluluk bana nasip oldu? Söyle bana! Etrafına bir baksana, onca insan, onca gözyaşı, onca acı, bir soluk bile alamadan koşuşturma ile geçip giden onca yaşam! Oysa ben böyle bir kadının aşkına layık olmuşum...
Hayatımı düşündükçe daima kendimde seyirci haletiruhiyesinin hakim olduğunu gördüm. Başkalarının halini, tavırlarını görmek, onlar üzerinde düşünmek, bana kendi vaziyetimi daima unutturdu.
Modern hayat ölüm düşüncesinden uzaklaşmayı emreder.
Bazen düşünürüm, ne kadar garip mahluklarız. Hepimiz ömrümüzün kısalığından şikayet ederiz; fakat gün denen şeyi bir an evvel ve farkına varmadan harcamak için neler yapmayız..
Bir ihtiras ne kadar masum olursa olsun yine tehlikeli bir şeydir.