Akışkan çamurlar kulaklarımızdan
içeri girip bir birikinti yarattı –
salyalarımızdan bir kabarcık
olarak çıktı. Bağlantılar
ile bir yapı inşa etti:
Duyulanlara bağımlı.
bizlere ait olmayan düşler
bizleri girdaplara yönlendiren
Uykudan uyan, gizli orman
taşları yontuyor gözlerimizde
akıttığı asitli yaşlarla birlikte
hatırlanmayacak gölgeler
oluşturup zihinlerimize rahatlıklar
sürdürdük
Gizli ormanlardan geçerek
ulaştık geçmişlerin çağlarına –
dünyanın ağırlığına doğru
giden bir ışık
Eğer izlerini öldürmekteysen
kalıplaştırma kabuklarını, gömdür
bulanık kafaların üstüne
Kimsesiz midir çıplak
bedenler?
ölmek bilmemek
için, sanki altınmış gibi
karanlık ilahisinin buz
ile temas etmesinden
korkunç dansların
fışkıracağını bilir,
Zincirleri oluşturarak geldi
o, kendisine, O, der –
ıslaklaşır cevabını bulduktan
sonra sirenler: Tek bir cevap,
haykırmadan sonra gelen
boynumuza astığımız saydam ip,
ya da kulaklarımızdaki akşamın
sivrisinekleri?
Şapkasını çıplak ceketinin
üstüne koyar, kurumuş
dudaklarından üfler sonra:
Siyah mı bilinmez eskimiş
tanımlamalar
Kelimeler – süzülmekte
vızıldamalar, arasındaki
soluklarda – içkili;
yeni ölmüş birisinin
dilindekileri içtiğinden.
Şimdilik, akan tek şey
mantıksızlık, gözlerimizden
aşağı, ki şükredin
bacaklarımızın arasından
çıkmadığına
sizler parçalanmaya
şerefsiz kalansınız; sonra
tekmelerle inilti çıkarıp
uykusuz sancılarımızla
bizleri çatırdatan