“İnsanın içi karanlık olunca en parıltılı ışıklar bile o karanlığı aydınlatamıyor.”
Sayfa 73 - DKKitabı okuyor
Aslında aşkların çoğu kaynağını işte bundan alır. Sevilmeyi sever insanlar. Böylece kendi seçtiklerine değil, onları sevme cesaretini gösterene aşık olurlar..
Bu arada tam yedi kilo verdim. Yiyemedim, içemedim, ağlayamadım bile. Meğer ağlayabilmek bile bir lüksmüş.
Sayfa 311Kitabı okudu
Güçlü kuvvetli, enerji dolu bir adamdı. Hiç yorulmaz, pire gibi oradan oraya sıçrar dururdu.
Sayfa 310Kitabı okudu
İnsanların hüznü en çok gözlerinin içindedir...
Sanki acı çekmek, yenilmek, hep kendinden vermek yani kaderlerine teslim olmak onlara huzur veriyor.
Sayfa 264Kitabı okudu
Buraya genellikle hastalar değil, asıl hastaların hasta ettikleri gelir...
Bir kadın değerini kendi vermeli. Bu işi erkeklere bırakmamalı…
Karşınıza öyle biri çıkacak ki, size sevmeyi öğretene kadar sizden vazgeçmeyecek.
Eğer insan parayla mutlu olabilseydi, bu dünyada sadece zenginler mutlu olurdu. Para insanı rahat ettirir, konfor sağlar ama duygularımız konforu başka yerlerde arar.
"Bizim en neşeli şarkılarımızda bile, bizlere has ince bir hüzün vardır."
"Uğrunda bu kadar gözyaşı döktüğünüz kişi, bunu hak ediyor mu bari?"
Sayfa 33Kitabı okudu
"Saf işte! Ona kalsa bu dünyada kötü yok.
Herkesi kendi gibi sanıyor."
"Buraya genellikle hastalar değil, asıl hastaların hasta ettikleri gelir."