Cami bir ruhtu, bir bilinçti. O canlı olduğu sürece toplum da canlıydı.
Dumanı tuttum, göğe değil — yüzünüze çarptım,
Bir kibritti öfkem, şehrin çürüğüne aktım.
Gökten yağmur değil, yüzsüzlük yağdı,
"Ne ölçü koydular ne de şiraze
Efendilik öldü kalktı cenaze
Kılsak namazını abdestler taze
Ama imam soytarı, cami harabat"
Muhammet Fatih Kaya
Bir atlı var gecemde
sokakta nal sesleri, sakince
her gece gelir sokağıma
şahidim camı açık pencere
Bir atlı var böler uykularımı
duymak istemem..kaparım kulaklarımı
Bi gün gelmese nefes alırım bilirim
bi gün gelmezse bin yıl özlerim bilirim
Gece biter uyurum
Biraz zaman geçer, unuturm
Düşlerimi soldurur,kuruturum
bir yaz günü örtünüp kendimi avuturum.
sabahin erken saatlerinde cami acinca gelen o soguk hava kokusuna bayiliyorum (soguk kokusu diye bi sey var ve kimse fikrimi degistiremez)