Yapayalnız bir sokak lambasıyım ,
Kimler gelip kimler geçiyor yansimamdan ,
Bir gölge bekliyorum karanlığın içinden
Gelip parlatsin ışığımı.
Sokaklar korkutur benliğimi ,
Hiç ses yokken çığlıklar yükselir içimden ,
Bir sabahçı kahvesine vurur ışığım ,
Kimsesiz köşede yatan bir çocuğun üstünde .
Kaybolmuş hayallerin sönmüş feneri,
Var olmamış gibi duran ,yok olmanın nefesi
Bir gün karanlıklardan çıkıp gelir mi, kim bilir ?
Bir saniyesine bir ömür ışıldanacak sevgi...
Can CENGİZ