İnfak, giderek hafifleyen dünya kefesinin karşısına, giderek ağırlaşan cenneti koymak içindir.
İnfak “veriş”lerimizin karşısına daha büyük, daha kalıcı, daha anlamlı, daha vefalı ve daha değerli "alışlar" koymak içindir. İnfak, giderek hafifleyen dünya kefesinin karşısına giderek ağırlaşan cenneti koymak içindir. İnfak için niyetlenmek, varlığımızı aşağılayıcı bir tükenişten, küçültücü bir yangından kurtarma çabasıdır. İnfak, varoluşumuzu yeni baştan tanımlamak, tamamlamak icindir. "Ben kendi haline bırakılmış sahipsiz bir varlık mıyım? Yoksa, kendisine ikram edilen, özellikle lutfedilmek için seçilmiş, başköşede oturtulan, el üstünde tutulan onurlu bir konuk muyum?"
Sayfa 11Kitabı okudu
Vermek, kendisine verildiğini bilenlerin işidir. Vermemek, kendisine verildiğini unutanların titreyişidir.
Sayfa 11Kitabı okudu
Başkasına verebilen, kendisine Biri'nin verdiğini bilir. Kendisini, 'verilen','ikram edilen', 'lütfa layık görülen','misafir olarak ağırlanan' diye tanımlar. Kendine yakıştırdığı varoluş, aşağılık bir varoluş değildir;yücedir. Kirli değil temizdir kazandıkları. Gasp edilmiş değil lutfedilmiştir. Çalıntı değil "Allah vergisi" dir. Vermekle "Veren"i bulur verenler. İnfak ederek Allah'ı kazanırlar, Allah'ı kazananlar ise cömerttirler. Fakirlikten korkmazlar. Başkalarını düşünürler. Kendilerine yontmazlar. Muhtaçları da öncelerler. İstiflemez, paylaşırlar. Yığmaz, dağıtırlar. Haksızlık etmekten korkarlar. Ezmeyi, sömürmeyi kendilerine yakıştırmazlar.
Sayfa 13Kitabı okudu
"Yusuf, kardeşlerini kriz zamanında buldu"
Sayfa 15Kitabı okudu
Yıllarca içimde biriktirdiğim "Hayır" larımın hayırsız çığlığına "Hayır!" dediğim gündü o gün.
Sayfa 17Kitabı okudu
Öyle ya; kıtlık olmasaydı, Yusuf'u kuyuya atıp unutan kardeşleri ne Mısır'a varacaklardı ne kötülük ettikleri Yusuf'u kendilerine iyilik ederken bulacaklardı. Kıtlık, kardeşleri hem Yusuf'un yitik yüzüyle hem nefislerinin kötülüğü isteyen yüzüyle yüzleştirmişti.
Sayfa 18Kitabı okudu
Kriz olmasaydı, Yusuf'a tuzak kuran kardeşlerinin ayakları Mısır'da hazırlanmış tanelerin tuzağına dolanmayacaktı, İstiğfar ve af dileme yolları hep kapalı kalacaktı. Kriz, bizi "tuzak kuranların en hayırlısı" Rabb-i Rahimimizle tanıştırdı.
Sayfa 18Kitabı okudu
Kıtlık olmayacak olmasaydı, ne Yusuf'u zindana atıp unutanlar o rüyayı görecekti, ne rüyayı yormak için Yusuf'u arayacaklardı, ne de Yusuf zindandan çıkıp gün yüzü görebilecekti. Kriz, uykusunu uyanıklık sananları uyanıklığından uyandırdı,Yusuf'a körleşmişlerin gözlerini Yusuf yüzlüye açtı.
Kriz olmasaydı ne Yusuf'un "zina"dan kaçıp "zindan"a razı oluşu -Züleyha'nın itirafıyla- açığa çıkacaktı, ne de Yusuf'un gömleği kardeşleriyle babasına gidip Yakub'un(as) gözleri açılacaktı. Kriz, hem iftira perdesini yırttı,hem umut penceresini açtı.
Sayfa 19Kitabı okudu
Kriz olmasaydı birbirimize ihtiyacımız azalırdı. Birbirimize ihtiyacımız olmayınca, birbirimize doğru geliş gidişler biter, alıp vermeler tıkanırdı. Gözenekleri tıkanmış hücreler gibi, kendi başına büyüyen, diğerlerinin zararıyla kar eden, komşusunu aç bırakıp da doyan kanserli hücreler gibi büyür, başıbozuk "tümör" lere dönüşürdük. Birimizi diğerine karşı müşfik, yardımsever, feragatli, cömert, kerim,muhsin,lütufkâr eyleyecek alışkanlıkların hepsi kesilirdi. Böylece yeryüzü iyilik üretilen bir "harman yeri" olmaktan çıkardı.
Sayfa 20Kitabı okudu
Okuduğum şey beklediğim şey olunca daha zevkli okudum. Sanki bir tohumu, kabuğu çatlamak üzereyken fotoğraflamak gibi gelir bana bu. Heyecanım artar.
Sayfa 24Kitabı okudu
Herhalde, bir insanın kendisine yakıştıramadığı en aşağılık tavır şu olsa gerek: Sana bir şey verene, verdiği şeyle kafa tutmak. Sana bir şey ikram edene, ikram etti diye isyan etmek.
Sayfa 39Kitabı okudu
Peki, gözümüzün önünde ama hiç göstermeden götürdüğü bunca patatesi vs. ne yapar köstebek? Yuvasında biriktirir. Peki, yer mi biriktirdiklerini? Hayır. Biriktirme hızı yeme hızından çok yüksek olduğu için,yuvasındaki onca mal varlığına hiç dokunmadan çürümeye terk eder.Aslında, patatesleri üst üste yığmasına gerek yoktur ama o büyük bir telaşla yığmayı işi hâline getirir.Aslında, bugünden yarına saklaması da gerekmez yiyeceklerini, ilk bulduğunu yese, bir sonraki gün de bulacakken, sanki "Yarın ya bulamazsam" dercesine, her "bugün" ünü gelmemiş "yarın"karın kaygısıyla harcar...Köstebek, yarın kaygısı olmayan bir gün yaşayamadan ölüverir. Bir yığınak harikası olan köstebek yuvası,her 'bugün' ünü gelmemiş ve belki hiç gelmeyecek " bugün"lerin korkusuyla geçirmenin ibretlik heykeli sayılsa gerek...
Sayfa 31Kitabı okudu
'Sen, ey insan , hatırla ki bir zamanlar hatırlanmaya değer birşey değildin.''
İnsan, 1